Ανοιχτή επιστολή προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και την Πατριαρχική Σύνοδο

New York, 29.11.2010

Από τον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο

Το ρεπορτάζ που ακολουθεί, σε προσεχή άμεση ανάρτηση μας,   από την αρχή ως το τέλος έχει τόσο μεγάλη –ενδεχομένως το μέλλον και οι ιστορικοί  να αποδείξουν  ακόμα και την ιστορική του- αξία λόγω τη σοβαρότητας της υποθέσεως ενώπιον της οποίας βρίσκεται για πρώτη το φορά, σε τούτη την δεδομένη χρονική στιγμή, ο ιστορικός θεσμός της Πρωτόθρονης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Μια χρονική στιγμή, και συνάμα  κρίσιμη καμπή για  ολόκληρη την  ανθρωπότητα, όπου το μόνο που της απομένει είναι η ελπίδα εις τον  Πάνσοφο Δημιουργό και Δίκαιο  Τριαδικό Θεό. Κρίσιμη στιγμή για την Εκκλησία  όχι μόνο ως προς την αποκάλυψη των γεγονότων που προηγήθηκαν των  ανθρωπίνων φθαρτών  καταστάσεων που  αναγκαστικά θα  πρέπει να δημοσιοποιήσουμε για να βοηθηθεί και έτσι  να λάμψει η αλήθεια,  αλλά και για να αποδοθεί δίκαιο εντός της Εκκλησίας του Θεού.  Οι αποφάσεις  Της Αγίας και Ιεράς Πατριαρχικής Συνόδου, πέρα και πάνω από όλα, θα λυτρώσουν κάποιες Ψυχές πονεμένες. Θα αποδώσουν  δίκαιο. Το Δίκαιο της Εκκλησίας. Αυτό είναι  που αναμένουν  από Εσάς   Παναγιότατε 10αδες ψυχές… και ξέρετε ότι η αξία μιας και μόνον ψυχής αν σωθεί αξίζει όσο ο κόσμος όλος κατά τον Κύριο Υ.Ι.Χ.

Τα όσα από σήμερα, τα προσεχή 24ωρα και εντός των προσεχών ωρών, θα αποκαλυφθούν δεν είναι γνωστά, παρά μόνο σε ένα ελάχιστο στενό κύκλο ανθρώπων μετρημένων στα δέκα δάκτυλα του χεριού. Άνθρωποι που ακόμα και σήμερα σχεδόν απειλούνται να μη μιλήσουν γιατί «θα μπλέξουν άσχημα με δικαστήρια…». Αποτελούν δε αδιάσειστα και αδιάψευστα γεγονότα, με στοιχεία, αποδείξεις και ντοκουμέντα, τα οποία μόνον μια κατ αντιπαράσταση εξέταση ενώπιον της Πατριαρχικής Εξαρχίας μεταξύ Παϊσίου και Βικεντίου με παρόντα και τον Μητροπολίτη Ικονίου Θεόληπτο, μπορεί να ξεκαθαρίσει απολύτως και διαφάνεια όσα έχουν προηγηθεί δείχνοντας και μια άλλη, επίσης εξίσου σοβαρή κατάσταση με αυτή των καταγγελιών για τα ροζ σκάνδαλα και τις επώνυμες και ενυπόγραφες καταγγελίες εις βάρος του κ. Παϊσίου. Είναι ίσως η πλέον σοβαρή διάσταση της όλης σκοτεινής υπόθεσης αυτού του άνευ προηγουμένου σκανδάλου για την ίδια την Ορθοδοξία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην 2ιςχιλλιετή ιστορία του, ακριβώς γιατί απειλεί αν όλα αυτά τα γεγονότα και οι έκνομες καταστάσεις, με κύριο και βασικό αποκλειστικό υπεύθυνο τον κ. Παϊσιο, απέναντι στους νόμους της πολιτείας της Νέας Υόρκης, να τινάξει στον αέρα την συνέχεια αυτής της Εκκλησιαστικής Κοινότητας στην Αμερική. Απειλεί δηλαδή την ίδια την υπόσταση της παρουσίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις ΗΠΑ η οποία –κακά τα ψέματα βασίζεται (και όμως αυτή είναι η πικρή αλήθεια) σε αυτή την γεμάτη από το ζοφερό και σκοτεινό αμαρτωλό παρελθόν, κοινότητα…

Μια κοινότητα που η οποία δεν παύει να αποτελεί το μοναδικό επίσημο σπίτι του Οικουμενικού Πατριαρχείου αφού ως γνωστόν για αυτούς που γνωρίζουν τα βαθύτερα και εσώτερα στους κόλπους της εν Αμερική Ορθοδοξίας, ο μεγάλος κίνδυνος που πάντοτε θα επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη, από τα χρόνια του μακαριστού Κυρού Ιακώβου(με το γνωστό πλέον εκκλησιολογικό πραξικόπημα που ετοίμαζε το 1995 εναντίον του Πατριαρχείου για αυτό και άρον- άρον υποχρεώθηκε σε παραίτηση) ήταν η τυχόν ανεξαρτητοποίηση με ανάδειξη της Εκκλησίας της Αμερικής είτε σε Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία( βλ. OCL) είτε σε μια κατάσταση ημιαυτονομίας(βλ. Εκκλησία Κρήτης κτλ).

Καταστάσεις που στην 2ισχιλιετή ιστορία του Πατριαρχείου κόστισαν, τόσο που πολλές φορές επέφεραν τέτοιες γεωπολιτικές ανακατατάξεις στο χάρτη της περιοχής των Βαλκανίων ο οποίος 10αδες φορές βάφτηκε με αίμα αθώων στην πορεία της ιστορίας ειδικά των τελευταίων αιώνων. Η διαμάχη Μόσχας και Φαναρίου πάντα υπέκρυπτε μια τέτοια εκκλησιαστική έκρηξη η οποία πολλές φορές άναψε το φυτίλι το οποίο την τελευταία στιγμή κάποιο «αόρατο χέρι» έσβηνε, λες από θαύμα ( κατά το ανθρώπινο ή χάρη καλούς και άριστους επιδέξιους διπλωματικούς χειρισμούς του κ. Βαρθολομαίου ) αποσοβήθηκαν τα χειρότερα όπως συνέβη το 2008 με την μεγάλη κόντρα Αλέξιου –Βαρθολομαίου που λίγο έλειψε να φτάσουμε σε μεγάλο εσωτερικό για την Ορθοδοξία σχίσμα. Για την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής ο κίνδυνος που πάντα υποκινούσαν άνθρωποι όπως ο εμφανώς εμπαθής Θεόδωρος Καλμούκος(βλ Εθνικός Κήρυκας) και μια όντως αρκετά μεγάλη θεωρητική ομάδα(που αποτελείται από μεγάλη μερίδα κληρικών, κανά δυο Μητροπολίτες της παρούσας Επαρχιακής Συνόδου της Αρχ. Αμερικής, και αρκετούς διάσπαρτους σε 10αδες αμερικάνικα πανεπιστήμια καθηγητές Θεολογικής) που πιστεύει στην πλήρη ανεξαρτητοποίηση και αυτονόμηση από το Πατριαρχείο. Αυτή η πολυπληθής ομάδα βαθιά ριζωμένη στους κόλπους κυρίως της δεύτερης και τρίτης γενιάς Αμερικανών ελληνικής καταγωγής λειτούργησε κατά τον πιο αποτελεσματικό τρόπο την διετία 1997-1999 με το ψευδό σκάνδαλο που δημιούργησε το 1997 ο Θεόδωρος Καλμούκος{του Εθνικού Κήρυκα ο οποίος διέσπειρε σε ολόκληρο τον Ελληνικό Τύπο με αιχμή του δόρατος τον κατά τα άλλα άξιο και έμπειρο συνάδελφο εκκλησιαστικό συντάκτη τότε του Ελ. Τύπου Γιώργο Παπαθανασόπουλο-πιστό τέκνο του Μακαριστού Χριστόδουλου…- ψευδείς ειδήσεις όπως όλως τυχαίως άραγε(;) συμβαίνει με την σημερινή κατάσταση κάποιοι στην Αθήνα και πάλι αποσπασματικά και αντιδεοντολογικά αναδημοσιεύουν επιλεκτικά ότι και όποτε θέλουν} και οι συνεργάτες συνωμότες( βλ. GOAL Σίμος Δήμας κτλ) ως δαμόκλειος σπάθη εναντίον του

Γεγονότα και καταστάσεις, κατ αρχήν έκνομες κατά τους νόμους της Πολιτείας για ένα NON PROFIT οργανισμό, και μάλιστα θρησκευτικό, τα οποία αν δημοσιοποιηθούν στο σύνολο και την έκταση τους τότε πράγματι θα υπάρξει σοβαρό νομικό πρόβλημα για την συνέχεια αυτής της Εκκλησιαστικής Κοινότητας η οποία ήδη από τον Απρίλιο του 1998 ανήκει  πια στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Πρόβλημα για αυτή την νομική υπόσταση αυτής καθ αυτής της Πατριαρχικής Σταυροπηγιακής Μονής της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, και των ανά την Αμερική Μετοχίων, άρα και αυτής της ίδιας της υπόστασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων του Πατριαρχείου επί όλων όσων νομίμως έχουν διαβιβαστεί τον Απρίλιο του 1998 με το ειδικό συμφωνητικό το οποίο ήδη αποκαλύψαμε.

Τα περισσότερα δεν είναι γνωστά ούτε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ούτε και στην πατριαρχική Εξαρχία η οποία για κάποια από αυτά άκουσε φήμες και διαδόσεις, μισόλογα από καταθέσεις αλλά τελικά μάταια προσπάθησε να μάθει τι από αυτά αληθεύει και τι αποτελεί απλώς φήμες και διαδόσεις… 

Για αυτό και πριν προχωρήσουμε, με το χέρι στην καρδιά,  ατενίζοντας την όντως δαρκυροούσα εικόνα της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, και την ψυχή να ακουμπά θέλοντας και μη, και στην λογική, σε αυτή την αναγκαστική νέα δημοσίευση στοιχείων και γεγονότων που θα συνταράξουν σύμπασα την Ελληνική (και όχι μόνον) Κοινότητα της Εν Αμερική Ορθοδόξου Εκκλησίας, κρίθηκε σκόπιμο μια ουσιαστική, όπως μέρες πριν είχαμε προαναγγείλει, παρέμβαση και ανάλυση μας. Ανάλυση, όπως θα διαπιστωθεί στην συνέχεια, όντως για πολύ λίγους οι οποίοι μπορούν να κατανοήσουν το βάθος των παρατιθέμενων προβληματισμών. Προβληματισμοί και βασικοί αποδέκτες των οποίων δεν είναι άλλος από τον ίδιο την Α.Θ. Παναγιότατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και την Αγία και Ιερά Πατριαρχική Σύνοδο. Προβληματισμοί και σκέψεις ωσάν να στεκόμουν ενώπιον Σας έτοιμος προς κρίση και ίσως προς κατάκριση, εν όψει κρισίμων, ας μου επιτραπεί, και όχι παρακινδυνευμένα, ιστορικών αποφάσεων Σας.

Το γιατί, το γνωρίζετε ίσως καλύτερα από μένα. Γιατί είστε ο ηγέτης, ο Πατέρας και ΑρχιΠοιμενάρχης εκατομμυρίων Ψυχών. Μα πάνω από όλα γιατί τώρα καλείστε όλοι Σας, Εσείς οι Αρχιερείς της Αγίας και Ιεράς Πατριαρχικής Συνόδου, να σκύψετε στις πληγές κάποιων σωμάτων και κάποιων πονεμένων δυστυχισμένων ψυχών. Ψυχών και σωμάτων που μάτωσαν για χρόνια ολάκερα. Άλλες για δυο, και άλλες για τρείς 10ετιες, χαμένες και βυθισμένες στον πόνο.

Την κοινωνική απόρριψη. Την απαξίωση. Την ταπείνωση. Τον φόβο και τον τρόμο τα τελευταία 24ωρα ειδικά μετά από αυτές τις τρομερές αποκαλύψεις. Οι αποφάσεις Σας είναι που θα απαλύνουν ή θα μεγαλώσουν το μαρτύριο και τον πόνο Ανθρώπων και Ψυχών που χάθηκαν στα πέτρινα γεμάτα πόνο, και δάκρυα, χρόνια όπως ο 48χρονος Ανδρέας… Ένα 11χρνο αγόρι που ήρθε στην αγκαλιά της Εκκλησίας(αδιάφορο αν ήταν με το παλιό ή το νέο) εκείνο ήρθε με την μάνα και την οικογένεια του ολόκληρη μετανάστης. Πονεμένο ζωντάρφανο, μόνο με μια μάνα και μια αδερφή, να βρουν απάγκιο και σιγουριά, απάνεμο λιμάνι στην Εκκλησίας την Αγκαλιά… Και αντί στοργής και αγάπης βρέθηκε χαμένο στα τρίσβαθα του άδη των ψυχών όταν χέρια αρρωστημένα και μιαρά, χέρια επίορκα προς τον Θεοδότη και Λυτρωτή Θεό, το πλήγωσαν. Πλήγωσαν σώμα και ψυχή. Πληγές που με το πέρασμα του χρόνου δυστυχώς έμειναν ανεπούλωτες.

Κι ο χρόνος… Ο χρόνος αντί να λειτουργεί θαυματουργικά και να γιάνει πληγές, να ρήξη λήθη στην μνήμη, λειτουργούσε βασανιστικά με κάθε απόρριψη. Με κάθε απαξίωση. Με κάθε αποστροφή του προσώπου γιατί κάποιοι γνώριζαν τι είχε συμβεί…

Τώρα, με την αναγκαστική αναβίωση και αναψηλάφηση σε εκείνες τις ανεπούλωτες ψυχές, ακόμα χειρότερα η ψυχή πονά. Παλεύει. Θεριεύει. Αγριεύεται. Όταν ανθρωπόμορφα κτήνη, για μια χούφτα δολάρια, "αδίστακτοι ικανοί για όλα!" δεν διστάζει να διαπομπεύει, να λασπολογεί, να βρίζει και να χυδαιολογεί εναντίον  αθώων αρκεί να εισπράξει τα πράσινα...

Σήμερα αυτό το ανθρωπόμορφο κτήνος, για μια χούφτα δολάρια όπως κάνει πάντα, χρόνια τώρα, μετέρχεται όλες τις μεθόδους διαβολής και διαστρέβλωσης της αλήθειας, για μια χούφτα δολάρια…

Για μια χούφτα πράσινα δεν διστάζουν ανάμεσα στα άλλα να διαπομπεύουν ψυχές όπως ο 48χρονος σήμερα Ανδρέας. Η Φρόσω… Η Σάρρα. Η Κωνσταντίνα… η κυρά Άννα που βλέπει το γιό της να αργοσβήνει σα το κερί…

Το ίδιο όμως ευθύνονται και κάποιοι άλλοι που τους χάλασε την μάσα η αποκάλυψη αυτή… Τη μάσα και το τρελό σίγουρο φαγοπότι από τα χρήματα των πιστών… Κάποιοι που με περίσσιο θράσος , ξεχνώντας τις δικές τους αμαρτίες και πομπές φόρεσαν κουστούμι και γραβάτα, «καταξιωμένοι» λες , που πληρώνουν τους λογαριασμούς τους για να λογίζονται τίμιοι και καλοί άξιοι στην διεφθαρμένη κοινωνία και ανάξιοι στα μάτια της Εκκλησίας και του Θεού, οσφυοκάμπτες στο σύστημα του κόσμου, ταγοί και υποτακτικοί του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημητρίου…

Ναι Παναγιότατε,

δυστυχώς αυτοί, όλα αυτά το κοράκια, σας πολεμούν χρόνια τώρα, και ακόμα δεν το έχετε κατανοήσει- που ενώπιον σας φαντάζουν ως καλοί και τίμιοι οικογενειάρχες, αυτοί μιλούν για παραγραφή… Ωσάν τέτοια αδικήματα όπως η παιδεραστία να παραγράφεται! Μιλούν και μοιάζουν τα λόγια τους να βγαίνουν μέσα από τους μαρμαροστολισμένους και διπλοσκαλιστούς τάφους, που μέσα χορεύουν τα σκουλήκια… Να ποιοι σήμερα τολμούν και μιλούν για παραγραφή αδικημάτων… τέτοιων αδικημάτων! Παραγράφονται τέτοια αδικήματα για την Εκκλησία του Θεού αναρωτιέται ο κάθε άνθρωπος που παρακολουθεί αυτή την τρομερή υπόθεση…;

Παραγράφονται Παναγιότατε τέτοια αδικήματα;

Να γιατί οι αποφάσεις Σας είναι ιστορικές. Γιατί πέρα από ηγέτες, πέρα και πάνω από όλα είστε Άνθρωποι-κατά το Άνω Θρώσκω… Είστε Ποιμενάρχες Ψυχών. Ψυχών που αποζητούν την Λύτρωση. Λύτρωση από τον πόνο. Αποζητούν την κάθαρση και τον εξαγνισμό που μόνο τίμια και άγια δάκρυα σαν αυτούς τους ποταμούς που είδανε να χύνονται ενώπιον τους, οι εντολείς Σας της Πατριαρχικής Εξαρχίας, για την ανακάλυψη και αποκάλυψη της αλήθειας.

Όλα όσα άκουσαν εκείνες τις ημέρες, που τελειωμό δεν είχαν, τα μέλη της Πατριαρχικής Εξαρχίας δεν μπορούν να ξεπλυθούν μ όλα τα δάκρυα του κόσμου.

Ακούσατε Παναγιότατε,

τον πόνο και τα δάκρυα να τρέχουν τα νιώσατε στις βουρκωμένες και από λυγμούς φωνές που διηγούνταν τα βιώματα με πόνο, περιγράφοντας τον σταυρό και το προσωπικό δράμα που έζησαν και θα ζουν ισόβια. Ναι! Είναι ιστορικές οι αποφάσεις σας γιατί θα κρίνουν πολλά! Παρά πολλά και όχι απλώς το μέλλον ενός ή δυο ανθρώπων. Αλλά μιας ολάκερης κοινωνίας Ψυχών. Κάθε ψυχή μια οικογένεια. Κάθε οικογένεια και μια κρίση.

Εσείς Παναγιότατε,

είστε πάνω και πέρα από όλα πατέρας. Αληθινός πατέρας που λατρεύει τα παιδιά όλου του κόσμου. Ποιμενάρχης ψυχών. Αυτές οι Ψυχές περιμένουν να ακούσουν ως άγγελμα αγαλλίασης και λύτρωσης προσωπικής τις αποφάσεις Σας. Αποφάσεις που θα δείξουν συνάμα αποφασιστικότατα, πυγμή και δικαιοσύνη. Αποφάσεις που θα πρέπει να δώσουν απαντήσεις σε κάθε άνθρωπο που αναρωτιέται. Θα το κουκουλώσουν άραγε. Όπως όλα αυτά που κουκουλώνει η Αρχ. Αμερικής με τα λεφτά των πιστών που μαζεύονται κεράκι - κεράκι. Δωρεά τη δωρεά. Μεγάλη η μικρή. Άραγε ρώτησε κανείς τους πατεράδες και τις μανάδες αυτών των πιστών που χρηματοδοτούν την διοικούσα Εκκλησία αν τα χρήματα τους θέλουν να χρησιμοποιούνται σε τέτοιους σκοπούς. Δηλαδή αποζημιώσεις για βρόμικα και ανήκουστα σκάνδαλα κληρικών επίορκων και μιαρών που τόλμησαν να λερώσουν το πετραχήλι τους.

Ναι! Παναγιότατε, οι αποφάσεις Σας θα δώσουν ένα ηχηρό ράπισμα στις μάγουλα ανάξιων «ηγετών» και επίορκων κληρικών που δεν κοκκινίζουν και δεν ντρέπονται να καλύπτουν με το χρήμα των πιστών τα βρόμικα και ανήθικα σκάνδαλα ανάξιων και πανάθλιων ανθρώπων που πλήγωσαν σώματα και ψυχές. Θα δημιουργήσουν προηγούμενο σα το άνευ προηγούμενου σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε μετά από οκτώ χρόνια έρευνας…

Ιστορικές αποφάσεις, ακριβώς γιατί η πιστή ή όχι τήρηση και εφαρμογή τους θα κρίνει πολλά στο μέλλον. Όχι απλώς την τύχη κάποιων ανθρώπων, και εν προκειμένω του Παϊσιου και του Βικέντιου, αυτοί θα κριθούν εν τέλει και από τον Θεό και Εκείνος είναι αλάνθαστος, αλλά και την συνέχεια του πόνου ή τη λύτρωση αυτών των ψυχών που αναμένουν από Εσάς να γιάνετε τις πληγές τους με τις αποφάσεις Σας. Αποφάσεις που θα κρίνουν πολλά και πολλούς…. Αποφάσεις που θα δρομολογήσουν εξελίξεις. Ελπίζω και εύχομαι όχι δυσμενείς και νέες περιπέτειες. (Δικαστικές και όχι μόνον…)

Κινδυνολογείς θα πεις; Καθόλου! Αν αναλογιστούμε είτε, κατά την Θεία Κρίση και Βούληση πως τίποτε δεν γίνεται χωρίς την Θεία θέληση, κοινώς και λαϊκώς, όπως λένε οι απλοί και «αγράμματοι» αλλά βαθιά πνευματικά προικισμένοι θυμόσοφοι του Λαού μας, ούτε μια τρίχα της Κεφαλής δεν πίπτει αν δεν το Θέλει ο Θεός.

Είτε αν συλλογιστούμε και σκεφθούμε κατά την απλή μαθηματική ορθολογιστική λογική και συλλογιστική. Όλα μεταξύ τους, όπως η αλληλουχία του σύμπαντος και της δημιουργίας του Θεού, όπως το μεγάλο και διαρκές θαύμα του Ανθρώπου στην φθαρτή φύση του, μοιάζει στο σύνολο του όπως ένας ξεχωριστός μοναδικός και ανεπανάληπτος μικρόκοσμος και ένα ολάκερο ανεξερεύνητο σύμπαν. Όπως ακριβώς, είναι φτιαγμένο και δομημένο με την ίδια αρχή λειτουργίας την ισορροπία και την ιεραρχία που ένα της κομμάτι να διασαλευθεί κινδυνεύει το άπαν μέσα σε εκείνο το αχανές και αόρατο σύμπαν του κόσμου και των γαλαξιών. Έτσι, με την ίδια ισορροπία και μυστική αλληλουχία δυνάμεων είναι συνδεδεμένα και αλληλένδετα τα κομμάτια μεταξύ τους στην ανθρώπινη ιστορία. Είτε την προσωπική του κάθε ενός μας. Είτε την συλλογική. Είτε την πανανθρώπινη. Είτε της Εκκλησίας που σήμερα ηγείστε παγκοσμίως των Ορθοδόξων πιστών.

Επομένως, είναι αναγκαίο σε αυτή την χρονική, δομικά και αποφασιστικά στιγμή, πριν προχωρήσουμε στην συνέχεια της δημοσιογραφικής έρευνας μας με αυτό το όντως άκρως αποκαλυπτικό ρεπορτάζ- για τα μάτια των ανθρώπων, αλλά όχι για το διαρκές και αέναο ελεγκτικό Βλέμμα του Θεού- τα προσεχή 24ωρα, επιβάλλεται και θα άξιζε ειλικρινά να δούμε επιγραμματικά έστω, μια σειρά ανθρωπίνων φθαρτών καταστάσεων που έχουν προηγηθεί. Καταστάσεων και γεγονότων που όμως δεν θα πρέπει να διέλθουν και να περάσουν απαρατήρητα της προσοχής όχι της δικής μας αλλά εκείνων που μέχρι της 3 Δεκεμβρίου(2010) θα πρέπει να αποφασίσουν. Είτε κατά Χάρη , είτε κατά παραχώρηση… Και ο νοών νοείτω…

Είναι λοιπόν πολύ βασικό σε αυτή την χρονική στιγμή να κάνουμε μια μικρή ανάπαυλα από τις αποκαλύψεις-που αναγκαστικά θα πρέπει να επακολουθήσουν τα προσεχή 24ωρα- για τον συρφετό των βρόμικων φαιδρών αρρωστημένων ανθρωπίνων προσβεβλημένων, με βαριά μολυσματική πνευματική ασθένεια.

Ασθένεια που κατατρώγει, ως μεταδοτικός ιός, και προσβάλει στην ανθρώπινη διάσταση του πάντα, το Σώμα της διοικούσας Εκκλησίας.

Να κάνουμε μια αναγκαστική ανάπαυλα από τις αναθυμιάσεις, της μπόχας που αναδύει όλη αυτή τη κατάσταση που είδατε Εσείς επί ένα μήνα  και είδαμε επί οκτώ χρόνια! Και έχουμε να δούμε, όπως δείχνουν τα πράγματα, δυστυχώς ακόμα χειρότερα… Γιατί τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμα… Μακάρι να φωτίσει ο Θεός τους σκοτισμένους. Μακάρι..

Για μια στιγμή μόνο ας αποσύρουμε το κεφάλι μας από τις αναθυμιάσεις της σήψης που αναδύουν αρρωστημένες ανθρώπινες καταστάσεις. Καταστάσεις που δυστυχώς μυρίζουν θάνατο. Καταστάσεις και γεγονότα που αναδύουν οσμή νεκρική. Νέκρωση πνευματική. Νέκρωση που αυτή την φορά απειλεί τον χαρακτήρα και την ουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Δεν είναι ούτε η ώρα, ούτε η στιγμή για εσχατολογικές βαθυστόχαστες αναλύσεις, αλλά οφείλω να καταθέσω αυτό που προ ημερών, κάποια ψυχή πονεμένη βαθιά μου έλεγε «σημείο των καιρών… ένας Παϊσιος αγιασμένος στις συνειδήσεις των πιστών και ένας άλλος (αντί) παϊσιος βδελυρός ωσάν το βδέλυγμα της ερημώσεως που αναφέρει η γραφή για την εποχή εκείνη που θα προηγηθεί της 8ης ημέρας…. Σημεία των καιρών να προσβάλει την αγία και Ιερή μνήμη μιας τέτοιας αγιασμένης Ψυχής όπως ο γέρων Παϊσιος… το όνομα του οποίου έφερε ανάξια»

Δεν είναι τυχαίο, να πω και να καταθέσω ενώπιον Σας και δημοσίως –και αυτό προκύπτει μέσα από τα γεγονότα, τις μαρτυρίες και την ιστορία αυτής της ζοφερής σκοτεινής ιστορίας- ότι ο Παίσιος μάχονταν και αντιστρατεύονταν κάθε τι Αγιορείτικο. Κατηγορούσε με εμπάθεια τον γέροντα Εφραίμ στην Αριζόνα. Αποστρέφονταν κάθε τι αγιορείτικο και απέφευγε όπως διάβολος το λιβάνι το περιβόλι της Παναγιάς. Δεν είναι τυχαίο ότι ούτε μια στιγμή στα 40 χρόνια της δυναστείας του επί αθώων ψυχών, διέβαλε συνεχώς και διαρκώς το Άγιο Όρος και τους πατέρες του.

Επιστρέφω στο κείμενο και όσα παρενθετικά σας καλώ να δούμε πριν προχωρήσουμε τα προσεχή 24ωρα στις όντως συγκλονιστικές αποκαλύψεις μας. Αποκαλύψεις που θα αφήσουν, όλους εσάς οι οποίοι με φόβο Θεού ατενίζετε εκ του μακρόθεν και παρακολουθείτε την έκβαση αυτής της δυσώδους ιστορίας. Μιας ζοφερή και σκοτεινή ιστορία, για την αποκάλυψη της, ως το τέλος και σε όλες τις διαστάσεις, τολμώ να πω ότι δεν θα δίσταζα ακόμα και το κατώφλι της φυλακής να περάσω για όσα χρόνια χρειαστεί.

Αρκεί κάποιες ψυχές να σωθούν. Το πιστεύεις αυτό που λες; Είσαι έτοιμος για κάτι τέτοιο; Με ρωτά μια φωνή μέσα μου. Ναι με όλη μου την ψυχή! Αρκεί να δω την νεαρή Σάρα να πάει να πει την αλήθεια. Ναι! αρκεί να πάει η Φρόσω να καταθέσει τις εμπειρίες και τα βιώματα της. Ναι! αρκεί να λάμψει η αλήθεια. Η αλήθεια έχει κόστος για να την υπηρετείς. Η λάσπη, τα ψεύδη και οι συκοφαντίες, για σένα -μου έλεγε προ ημερών μια ψυχή- είναι μαργαριτάρια. Είναι… Ο Θεός γνωρίζει… Μόνον ο Θεός που τόσο αγάπησα… Ναι! Είναι είμαι έτοιμος αν δεν υπάρξει λύτρωση και μετάνοια αυτής της αληθινά βυθισμένης αλλοτριωμένης ψυχής, βουτηγμένης στο αρρωστημένο και παθιασμένο αρχέγονο που ξεπηδά σαν μέσα από τον Άδη για να κατακυριεύσει την ψυχή αυτού του τέρατος μεταμορφωμένου σε άνθρωπο… άνθρωπο που ενεδύθη και περιεβλήθη το άγιο σχήμα, την επισκοπική και ιερατική στολή και μέσα ήταν πάντοτε γυμνός και βρόμικος…

Ναι θα μπορούσα να κάνω ότι χρειάζεται αρκεί να βοηθούσα λίγο. Αρκεί να μπορώ να απαλύνω τον πόνο όλων αυτών των ανθρώπων που πόνεσαν. Ναι! αν τελικά υπερισχύσουν τα των ανθρώπων έργα… Ναι αρκεί να λυτρωθούν κάποιες ψυχές από το δράμα που έχουν ζήσει…

Ναι αρκεί να έχω συμβάλει έστω κατ ελάχιστον στην προσωπική τους λύτρωση. Με την πιο μικρή, ελάχιστη μπροστά στην αιωνιότητα και την Βασιλεία των Ουρανών (αφού δεν μπόρεσα αλλιώς) , θυσία που θα μπορούσα να πράξω εν πλήρη συνειδήσει… Αυτά ως προσωπική, δυστυχώς και αναγκαστικά δημόσια ομολογία, αφού ο μιαρός και βαθιά αρρωστημένος κατακυριευμένος, από αληθινά «δαιμόνια» της σαρκός και των παθών της που επιφέρουν και επιβιώνουν του άλγους του σώματος και της ψυχής , νους δεν κάνει ότι και ο Ιούδας μετά την γνώση και επίγνωση της μεγάλης προδοσίας του εκείνη τη χρονική στιγμή της ιστορίας της ανθρώπινης φύσης του!

Πριν προχωρήσουμε λοιπόν στην δημοσιοποίηση νέων αποκαλυπτικών γεγονότων, για τα μάτια τα δικά μας, επαναλαμβάνω και όχι για τα μάτια και την παντοδυναμία του Θεού, που δικαίως θα συνταράξουν και θα προκαλέσουν ακόμα περισσότερο δίκαια την οργή –της κοινής γνώμης – και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι σκόπιμο να δούμε περιφερειακά και περιμετρικά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα αυτής της σκοτεινής υπόθεσης.

Περνώντας σε μια άλλη διάσταση καθώς η πολιτική, για τον αναγκαστικά εκκοσμικευμένο χαρακτήρα της διοικούσας «Εκκλησίας» αποτελεί βασικό ιδιοσυστατικό της σύνθεσης της. Πολιτική σε όλες τις, της εκφάνσεις και τις λειτουργίες μέσα, γύρω, εντός-εκτός και επί τα αυτά της Διοικούσας, στην ανθρώπινη δυστυχώς αλλοτριωμένη σύνθεση της Εκκλησίας. Εκκλησία που καλείται να λειτουργήσει ως Θεοσύστατος και Θεοίδρυτος οργανισμός μέσα από πράξεις, αποφάσεις και έργα κοινών θνητών ανθρώπων. Ανθρώπων που όταν και όποτε επιτρέπουν, δια της ελευθέρας βουλήσεως, την επέμβαση του Θεού, τότε πραγματώνεται και συγκεφαλαιώνεται έστω και μέσα από μια απλή ανθρώπινη πράξη το διαρκές θαύμα της Παρουσίας του Θεού. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την Εκκλησία το πολίτευμα της Οποίας είναι δημοκρατικό κατά την Δημοκρατική Πολιτεία των Τριών Της Αγίας Τριάδος, που συνενώνονται στο Ένα και Μοναδικό Πρόσωπο. Θαύμα ακατανόητο για τον κοινό Νου. Έτσι και στην ανθρώπινη διάσταση ο Επίσκοπος(στην περίπτωση μας και ο Πατριάρχης που δεν είναι τίποτα άλλο από ένας απλός εις Τύπον και εικόνα Χριστού Επίσκοπος απλός ενώπιον του Τριαδικού Θεού, καθώς οι βαθμοί της Ιεροσύνης είναι τρείς) όταν πράγματι λειτουργεί εις Τύπον και Εικόνα Χριστού.

Σε αυτή την Εικόνα, Του εις Τύπον και Εικόνα Χριστού, απευθυνόμαστε σήμερα προσωπικά και ξεχωριστά σε κάθε Συνοδικό Ιεράρχη ο οποίος από την 1η Δεκέμβρη με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος θα πρέπει να αφεθεί όχι στο λογικό αλλά στο Υπέρ Λόγο της ανθρώπινης Φύσης του. Να αφεθεί στην ζέση του Παναγίου Πνεύματος όπου κατά την στιγμή των αποφάσεων θα πρέπει να αφήσει το περιθώριο της;

Λογικής και του Έλλογου στις πύρινες γλώσσες Του Παναγίου Τρισυπόστατου Πνεύματος, να εισρεύσουν με όλη τους την ορμητική δύναμη. Δύναμη τέτοια και τόση που μόνο η φλόγα του Θεού μπορεί να κατακαύσει, ως Πυρ κάθε λογισμό ανθρώπινο και φθαρτό μπροστά την αιωνιότητα. Παραχωρώντας έτσι θέση και χώρο στο Πανάγιο Πνεύμα Του Θεού, το οποίο θα φωτίσει και θα πλημυρίσει το Είναι της Ψυχής του Κάθε Αρχιερέα και Λειτουργού του Υψίστου. Του κάθε Ανθρώπου που δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος μπροστά στους κρουνούς των δακρύων που χύθηκαν και χύνονται καθημερινά μετά την αποκάλυψη αυτής της σκοτεινής και βρόμικης υπόθεσης.

Τα δάκρυα της 26χρονης νεαρής Σάρας. Της Φρόσως.. Της Κωνσταντίνας που πλάνεψε. Της Μαρίας… Του Κώστα. Του Κωνσταντίνου…Του Νεκτάριου…Του πατρός Ιακώβου… Της κυρά Άννας. Του Ανδρέα… Του Σπύρου… Του Γιώργου… Της κυρά ειρήνης.. Τις φωνές του Θέμη που φώναζε… Της κυρά Αθηνάς… Της κυρά Κανέλας… και 10αδων άλλων ψυχών που θέριεψαν και πόνεσαν… Ψυχών που αποζητούν την λύτρωση τη προσωπική τους…

Και ας μου επιτραπεί, για να μην υπάρχει και περιθώριο παρερμηνείας των όσων λέγω. Ξέρουμε όλοι ότι όπου πλεόνασε ο πειρασμός και τα έργα του Πονηρού εκεί υπήρξε πλεόνασμα της Χάρης του Θεού. Ισχύει φυσικά και το αντίστροφο δυστυχώς… ΜΗ ξεχνάμε ότι η υιός της απωλείας μέσα στην Εκκλησία γεννιέται δυστυχώς… Για να δοκιμάζεται έτσι το φθαρτό και ανθρώπινο μέρος της, και να δοξάζετε όταν κυριαρχεί θαυματουργικό τω τρόπω, η Χάρη Του Θεού.

Παρασύρθηκα πάλι και αφέθηκα στις σκέψεις που χωρίς να το καταλάβω οδηγούν το χέρι μου ακατανόητα και ανεξήγητα σαν σε υπαγόρευση από κάπου σε ένα κείμενο που ρέει χωρίς να ελέγχω…

Η ανθρώπινη λογική και ο φθαρτός της γλώσσας και της διάνοιας λόγος, μου υπαγορεύει να επιστρέψω στο βατό γεμάτο πόνο κείμενο από αρρωστημένων ανθρώπων έργα… Έργα που αποκάλυψε, όχι χωρίς την βοήθεια και το Θέλημα Του Θεού, η δημοσιογραφική σκαπάνη. Σκαπάνη που έσκαψε σε ψυχές πληγωμένες. Με προσοχή κατά το μέτρο και ανθρωπίνως δυνατό. Διάκριση, όσο γίνονταν και μυστικότητα. Ώστε να αποκαλυφθεί αν θέλει ο Θεός η αλήθεια για αυτό το σκότος που σκέπαζε επί χρόνια με μαύρο πέπλο… Πέπλο που σκέπαζε αοράτως την δακρυσμένη εικόνα της Αγίας Ειρήνης, τα δάκρυα της οποίας κυλούσαν μέσα στο βουτηγμένο από χρυσάφι και διαμάντια μαρμάρινο. Δάκρυα πιστών για κάποιο θάμα που είδαν οι ψυχές των ανθρώπων αφιέρωναν στην Θαυματοποιό Χάρης της Αγίας Ειρήνης.

Της Αγίας Ειρήνης την Εικόνα που από χρόνια τώρα ως δακρυρροούσα καθάρια πηγή προσπαθούσε να ξεπλένει τις πληγές από σώματα και ψυχές. Ψυχές που πόνεσαν και μάτωσαν από χέρια και νουν κατακυριευμένο από τα πάθη της σαρκός πάνω παιδικές ψυχές…

Είναι αναγκαίο λοιπόν, πριν προχωρήσουμε αναγκαστικά στην δημοσιοποίηση «νέων» γεγονότων, για την ζωή, τα ήθη, τις παραδόσεις και την δράση της Εκκλησία (μας), αλλά κυρίως για το ίδιο το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο είναι-ακόμα για όσα επιτρέπει ο Θεός - η ηγέτιδα εκείνη δύναμη μεταξύ των ορθοδόξων Εκκλησιών- συγκλονιστικών γεγονότων (και επιμένω) που οφείλουμε και πρέπει να δούμε κομμάτι-  ως κομμάτι αυτού του πάζλ που συμπληρώνει και ολοκληρώνει, στα μάτια της παγκόσμιας κοινότητας θεσμών, ηγετών Θρησκειών και Χριστιανικών  Εκκλησιών αλλά κυρίως των απλών Πιστών τα Πρόσωπα, αυτή την εικόνα της Ορθοδοξίας της οποίας σήμερα ηγείσθε Εσείς Παναγιότατε! 

Ένα κομματάκι αυτού του πάζλ, σε αυτή την μεγάλη εικόνα, είναι και αυτή δυστυχώς η τραγική ιστορία που έλαχε

Σε Εσάς Παναγιότατε,

επί των ημερών σας. Ίσως όχι τυχαία, αλλά επειδή μάλλον το θέλησε ο Θεός, να ξεδιαλύνει το θάμπος αυτό της εικόνας. Της εικόνας όχι μόνον της Αγίας Ειρήνης που μέσα στο κέντρο της σύγχρονης Νέας Βαβυλώνας δίνει την δική της μαρτυρία. Μέσα από τα αληθινά δάκρυα, αυτή την φορά. Δάκρυα που καθαγιάζουν όλες εκείνες τις ψυχές που πόνεσαν και πέρασαν το σύγχρονο μαρτύριο σε χέρια βουτηγμένα στην λάσπη και τον βούρκο. Αλλά της ίδιας της εικόνας και της Μορφής σας ενώπιον του κόσμου.

Αναλόγως των αποφάσεως Σας είτε θα λάμψει πραγματικά η εικόνα της Αγίας Ειρήνης, προς Δόξα Θεού και Εκκλησίας , όσοι ζήσαμε και ζούμε το δράμα αυτών των ψυχών, βλέπουμε να δακρύζει στα αλήθεια. Διαρκώς μέσα από τα μάτια όλων αυτών που πόνεσαν για χρόνια πολλά … Είτε να θαμπώσει ακόμα περισσότερο. Φεύ και μακριά!

Αλλά κυρίως και πρωτίστως γιατί, αυτή η ζοφερή και σκοτεινή ιστορία μας παραπέμπει αναγκαστικά και αναδρομικά –για να μη ξεχνάμε και την πρόσφατη ζώσα εκκλησιαστική ιστορία – που θα πρέπει να θυμηθούμε επιγραμματικά ως γεγονότα. Γεγονότα που το ένα, με μια απίστευτη αλληλουχία, συνδέει το άλλο άρρηκτα και αλληλένδετα.

Ακριβώς όπως συμβαίνει στην δημιουργία του σύμπαντος κόσμου. Με τέτοιο τρόπο όπως ένα πάζλ. Ένα πάζλ από το οποίο ένα μόνο κομματάκι να φύγει κινδυνεύει να γκρεμιστεί και να διαλύσει το μεγάλο αυτό(αναγκαίο δυστυχώς για τα ανθρώπινα δεδομένα) οικοδόμημα που έχτισαν με κόπο, θυσίες και μόχθο επί 20 συναπτά έτη τόσον ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης, Εσείς δηλαδή, όσο και οι στενοί συνεργάτες σας(βλ Fr. Alex Karloutso και οι λοιποί –και εννοώ τους τίμιους και αγαθούς πράγματι - Άρχοντες και Τάγματα).

Αναφέρομαι στο οικοδόμημα του ρόλου και της καθαρά και πολιτικής υπόστασης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ως σημείο αναφοράς στα γεωπολιτικά και διεθνή θρησκευτικά δρώμενα. Δρώμενα που όλα μεταξύ τους, ένα προς ένα, συμβάλλουν στην παγκόσμια πολιτική και θρησκευτική ισορροπία. Νέα Ισορροπία του τρόμου που κινδυνεύει σε ένα ολοένα διαρκώς μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό πεδίο με το Ισλάμ να εξαπλώνεται καθημερινά όλο και πιο απειλητικά στο χάρτη που πρασινίζει απειλητικά εδώ και δυο 10ετιες. Οι εικόνες με τις μαζικές προσευχές στους δρόμους σε όλο τον κόσμο λένε πολύ περισσότερα. Μια ματιά στην Madison της ΝΥ  κάθε Παρασκευή όπου προσεύονται δημόσια οι πιστοί στο κοράνι και το νόμο του Ισλάμ, ως πράξη μια πράξη επίδειξης της  παγκόσμιας επερχόμενης κυριαρχικής  δύναμης  και σε άλλες μεγάλες λεωφόρους του κόσμου λέει και δείχνει πολλά… Για το άμεσο και εγγύς μέλλον..

Σε αυτό το παγκόσμιο πολιτικό θρησκευτικό γίγνεσθαι, ένα μεγάλο άξονα που κρατά και διαπερνά στο κέντρο της ανθρωπότητας, τις ευαίσθητες ισορροπίες στην παγκόσμια σκακιέρα της πολιτικής, υπάρχει η Χριστιανοσύνη. Χριστιανοσύνη που κέντρο και φωτοδόχος φάρος και λύχνος, ζωντανή μαρτυρία Αληθινής Ζώσας  Πίστης είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η ηγέτιδα Δύναμη της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Η Εκκλησία της Ανατολής.  

Το Πάνσεπτο κέντρο της παγκόσμιας Ορθοδοξίας. Κέντρο Οικουμενικό που σήμερα δυστυχώς ελπίζουμε και ευχόμαστε να μη πλήττεται τόσον  βάναυσα το κύρος και η  διοικητική υπόσταση του, από έργα θανάσιμης-κατά το ανθρώπινο μέρους τους- σημασίας.

Κέντρο και Φάρος Πνευματικός, ο οποίος εδώ και σχεδόν δυο 10ετιες από αναρρήσεως του κ. Βαρθολομαίου στον Πατριαρχικό Θρόνο της Πρωτόθρονης Μητέρας Εκκλησίας(των Εκκλησιών) με σειρά ενεργειών και δράσεων του παρεμβαίνει αποφασιστικά και ουσιαστικά μέσα από τα κέντρα εξουσίας όπως ο Λευκός Οίκος, ο ΟΗΕ, η UNESCO, η Ευρωπαϊακή ένωση κ.α. Κέντρα που αθόρυβα μεν αλλά που σήμερα παρακολουθούν την έκβαση αυτού του μεγάλου και άνευ προηγουμένου σκανδάλου που αποκάλυψε η αλήθεια μέσα από στοιχεία. Αποδείξεις και ντοκουμέντα…

Έργα και Αποστολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου το οποίο με διαρκή αγώνα και καθημερινές πράξεις σε όλα τα μέτωπα και όλα τα επίπεδα, έργα και δράσεις όπως ο διαρκής διαθρησκειακός διάλογος που δεν είναι τίποτα άλλο από μια ουσιαστική καθυστέρηση των επερχόμενων ραγδαίων εξελίξεων στην παγκόσμια γεωπολιτική και πανθρησκευτική σκακιέρα. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο διαδραματίζει (ακόμα) μείζονα και ουσιαστικό ρόλο με Ιερή Αποστολή σε ένα μεγάλο τιτάνιο έργο. Αυτό το έργο κινδυνεύει αν δεν ληφθεί και με την δέουσα σημασία και προσοχή η σοβαρότερη ίσως των αποφάσεων τις τελευταίας 10ετιας. Ακριβώς γιατί σας βλέπουν πια και σας παρακολουθούν από όλο τον κόσμο. Χιλιάδες βλέμματα που θα είναι στραμμένα για ακόμα μια φορά στο ταπεινό αλλά φωτοβόλο Φανάρι. Ακριβώς γιατί επί μια 20ετια και πλέον παράχθηκε έργο ουσίας. Έργο με αντίκρισμα και απτά αποτελέσματα. Το  έργο της δικής Σας Πατριαρχείας Παναγιότατε!

Έργο ιστορικό, κρίσμης και αποφαιστικής σημασίας στα τέλη του 20ου και στις απαρχές του 21ου αιώνα,  για τα δεδομένα της εποχής μας. Έργο   και δημιούργημα αυτό καθ αυτό, Αυτού του Οικουμενικού Πατριάρχη ως αναγκαία πράξη στα διεθνή δρώμενα όπου σε αυτόν τον 21ο αιώνα, καλείται η παγκόσμια Ορθοδοξία να διαδραματίσει μείζονα πρωτεύοντα και ουσιαστικό ρόλο, κατά τον μεγάλο και διαπρεπή Στήβεν Ράνσισμαν. Ρόλο που θα αντιπαλεύει, και θα αντιστρατεύεται την αγιότητα και την αναχωριτηκότητα; Όχι αλλά πρέπει να ισορροπεί μέσα στα βιώματα των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας και την πνευματικότητα που απειλούνται από την ολοένα και αυξανόμενη, ως μεταδοτική ασθένεια όπως κάποτε ο Αρειανισμός και τα παράγωγα του, εκκοσμίκευση.

Ένας ρόλος που, πέρα και πάνω από οποιαδήποτε θεολογική διάσταση και συλλογισμό, σήμερα, με την αποκάλυψη αυτού τεράστιου σκανδάλου, ταλανίζει το ίδιο το Οικουμενικό Κέντρο της Ορθοδοξίας το Οικουμενικό Πατριαρχείο, του οποίου η λάμψη δείχνει να σκιάζεται διεθνώς με την αποκάλυψη αυτού του σκανδάλου. Ενός σκανδάλου μοναδικού στα χρονικά της Ορθοδοξίας ακριβώς γιατί το εύρος και το βάθος του ξεπερνά και αυτή ακόμα την λογική. Δεν θα ήθελα να το συγκρίνω με το ανάλογο σκάνδαλο που συντάραξε την Ρωμαιοκαθολική δομή αλλά σίγουρα είναι πρωτοφανές ακριβώς γιατί ουδέποτε, αυτό δείχνει και η ανάλογη εμπειρία σκανδάλων της Αρχ. Αμερικής θύματα τόσα πολλά υπήρξαν από ένα και μόνον θύτη. Ουδέποτε επί πλέον θύματα  σεξουαλικής κακοποιήσης ορθοδόου ιερωμένου βγήκαν και μίλησαν δημόσια όπως συνέβη με την αποκάλυψη αυτού του τεράστιου, σε σύγκριση με άλλα εντός της ορθοδόξου Εκκλησίας, σκάνδαλα.  Σκάνδαλα όμως που δεν είχαν τέτοια έκταση γιατί αφορούσαν μεμονωμένες περιπτώσεις κληρικών με ατομικά και προσωπικά θύματα ένα το πολύ δυο. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε μια ζωή 40 ετών. Διπλή ζωή από διπλή αρρωστημένη προσωπικότητα που δεν δίσταζε να χρησιμοποιεί το μυστήριο της Εξομολόγησης για την ικανοποίηση των πιο βρόμικων ενστίκτων ορέξεων και παθών του!

Αν αληθεύουν όλα αυτά και δεν είμαστε όλοι –λέμε τώρα – θύματα μιας παγκόσμιας συνομωσίας εναντίον ενός και μόνον αθώου ανθρώπου. Είθε τα δάκρυα των ανθρώπων, που ακόμα τρέχουν σε διάφορα σημεία του κόσμου(σε Ελλάδα και Αμερική) να είναι αληθινά… Είθε… για να ξεπλύνουν, αν μπορέσουν τόση αμαρτία και να καθαρίσουν το βούρκο που κάποιοι έχουν βουτήξει και κολυμπούν μέσα στα λασπόνερα…

Όσο και αν θέλουμε να μη το βλέπουμε, από την αποκάλυψη αυτού του τεράστιου και άνευ προηγουμένου σκοτεινού σκανδάλου, τις διαστάσεις του οποίου ακόμα δεν έχουμε δει σε όλες τους τις εκφάνσεις, τις εκτάσεις και τις προεκτάσεις… Θα χρειασθούν χρόνια πολλά για να δούμε και να ψηλαφίσουμε τα αποτελέσματα αυτής της 40χρονης πορείας, εντός της Ελληνικής Κοινότητας στην Αμερική  που ενώ η πίστη των ανθρώπων έχτιζε με τα αφιερώματα, τις στερήσεις αλλά και το περίσσευμα υλικών αγαθών για κάποιο θάμα που είδε  ο κάθε πιστός  και απλώνονταν το έργο προς Δόξα θεού.

Η απιστία, κενοδοξία και ματαιοδοξία, η βρόμα και δυσωδία του αρχέγονου έρχονταν και γκρέμιζε κάθε φορά που συνέβαινε το ακατανόητο. Το ανείπωτο για Αρχιερέα… Το ανομολόγητο για κληρικό και λειτουργό του Υψίστου. Άραγε να έχει καταλάβει το κακό που έκανε; Ή παραδέρνει μεταξύ λογικής και παράλογου; Μόνον ο Θεός ξέρει τι έχει μέσα στην Ψυχή του… Εκείνος θα τον κρίνει. Ως τότε και μέχρι τότε, όμως, και προ της τελικής κρίσεως όχι μόνο αυτού του αρρωστημένου πλάσματος, ο Θεός παραχωρεί στον άνθρωπο και ελέγχει την κρίση και το αυτεξούσιο του. Τον καλεί Εκείνος – τον Άνθρωπο – δια των Αρχιερέων και Λειτουργών Του και εν προκειμένω αυτή την δεδομένη ιστορική στιγμή οι Αρχιερείς της Αγίας και Ιεράς Πατριαρχικής Συνόδου, να κρίνουν. Δοκιμάζει δηλαδή ο Θεός.

Η υπόθεση είναι τόσο σοβαρή και καίριας-ζωτικής θα λέγαμε - σημασίας για το Πάνσεπτο Κέντρο της Ορθοδοξίας- που δικαίως παρακολουθείται από 10αδες θρησκευτικά και πολιτικά κέντρα εξουσίας. Το γιατί δεν θέλει πολύ μυαλό και ανάλυση.

Ένα μόνον αρκεί να ειπωθεί με έμφαση για να κατανοηθεί και να καταδειχθεί ακριβώς αυτή η σοβαρότητα της κατάστασης που έχει δημιουργήσει το πλέον σκοτεινό και ζοφερό σκάνδαλο στην 2χιλιετούς ιστορίας του Θεσμού του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Η Ρωσική Εκκλησία,-γιατί άραγε;- με εντολή του ιδίου του Πατριάρχη Κύριλλου-και ξέρει ο Πατριάρχης ότι όταν εμείς γράφουμε κάτι όπως έχει αποδείξει η πορεία και τα ρεπορτάζ μας στο παρελθόν τα οποία, δυστυχώς μας έχουν επιβεβαιώσει με τα επακόλουθα γεγονότα(βλ Χριστόδουλο, Αλέξιο κτλ) είναι πλήρως διασταυρωμένο- καθώς και ορισμένες σλαβόφωνες Εκκλησίες παρακολουθούν με μεγάλη προσοχή τα δρώμενα σε αυτή την υπόθεση. Ένα λάθος αρκεί. Μια λάθος κίνηση. Μια λάθος απόφαση. Μια παρακινδυνευμένη ενέργεια… Και οι ασκοί του Αιόλου πια θα σπείρουν θύελλες και ανέμους απίστευτους στην ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας… Το γιατί το γνωρίζει πολύ καλά όσο κάνεις άλλος ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης και εδώ δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση…

Και όχι αδίκως-παρακολουθούν όλοι- αφού μια λάθος κίνηση, ενέργεια και μια λάθος απόφαση και κινδυνεύει να διαλυθεί ολόκληρη η παγκοσμίως ακτινοβολούσα εικόνα όχι μόνον αυτής καθ αυτής της Πρωτόθρονης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, της λεγόμενης και Νέας Ρώμης-και όσοι ξέρουν σε βάθος την εκκλησιαστική ιστορία το κατανοούν πλήρως αυτό που λέμε- αλλά και αυτή η ίδια, η δικαιωματικά και ιστορικά θεσμικά κατοχυρωμένη θέση, του Πρωτείου του Οικουμενικού Πατριαρχείου μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Κινδυνολογείς; Όχι καθόλου.. ας θυμηθούμε την ιστορία της πάλαι ποτέ βασιλεύουσας και ας δούμε γιατί ο Θεός επέτρεψε… ότι επέτρεψε…

Αυτά ως πρόλογο και αναγκαία εισαγωγή απευθυνόμενη κυρίως στον ίδιο τον Άξιο ηγέτη της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας ο οποίος ουκ ολίγες φορές έχει αποδείξει ότι και ήθος έχει, και ανδρεία αντάξια του  ιστορικού θεσμού που αντιπροσωπεύει και μεγάλο ανάστημα διαθέτει για να πάρει τις αποφάσεις που οφείλει και πρέπει να λάβει.

Αυτή την φορά πρώτα ως Πατέρας και Ποιμενάρχης όλων αυτών των πονεμένων Ψυχών που αλάργεψαν και πόνεσαν. Όλων εκείνων των Ψυχών που πλήγωσε κάποτε το σώμα και την Ψυχή τους χέρι ανίερο και μιαρό.

Χέρι επίορκου και Θεομπαίχτη. Κτήνους πραγματικού που δεν δίσταζε να βλέπει γύρω του τόσο πόνο και δυστυχία σαν αυτή που είδε η Πατριαρχική Εξαρχία, οι δικοί σου «Απόστολοι» δηλαδή Παναγιότατε, επισκεπτόμενη το φτωχικό του πατρός Ιακώβου, τόσο που τα μάτια και των τεσσάρων-μελών της Πατρ. Εξαρχίας- γέμισαν δάκρυα ακούγοντας πότε τον ίδιο τον ατυχή πατέρα να κλαίει τον πόνο και το κακό που κυρίεψε το σπιτικό του… Και πότε τα δάκρυα μέσα από αυτό το πληγωμένο και δυστυχισμένο πλάσμα την νεαρή (βασανισμένη ψυχικά και σωματικά) Σάρα…

Ρωτήστε τους έναν προς έναν Παναγιότατε,
 αν υπερβάλλω έστω κατ ελάχιστον σε αυτά που σας λέγω… Κοιτάξτε τους στα μάτια και δείτε τα βλέμματα και των τεσσάρων δικών σας απεσταλμένων που ήρθαν να βρουν την αλήθεια…. Στα μάτια τους μέσα βαθιά θα δείτε όλη την αλήθεια… Μια αλήθεια πικρή στην γεύση αλλά εύγεστη στο τελικό αποτέλεσμα της Θείας Επέμβασης του Θεού δια των αποφάσεων Σας. Αν και μόνο αν υπερισχύσει αυτό το Πανάγιο Πνεύμα και η Χάρης Του επινεύσει επί τα Κεφαλάς της Αγίας και Ιεράς Πατριαρχικής Συνόδου.

Οι ώρες Παναγιότατε,

και οι στιγμές που ζείτε προσωπικά Εσείς αλλά και σύσσωμο το Φανάρι, σύμβολο της Ορθοδοξίας, είναι ιστορικές. Δεν υπερβάλω και εύχομαι το μέλλον πάλι να μη με επιβεβαιώσει οικτρά… Γη και σποδός ενώπιον Σας, αλλά καμία φορά ο Θεός επιτρέπει και παραχωρεί όπως Εκείνος ξέρει και γνωρίζει, μεταβάλλοντας έτσι σε Δοχείο και φορέα της Χάρης Του ακόμα και φθαρτούς, γήινους, αμαρτωλούς και τρισάθλιους που σέρνουν το σαρκίο τους με πόνο και πίκρα… αποζητώντας την προσωπική τους λύτρωση μέσα από μια και μόνον πράξη. Πράξη ζωής. Η κάθε πράξη μας ενώπιον του Θεού.

Ώρες γεμάτες πόνο, θλίψη και οδύνη για κάποιες πονεμένες ψυχές. Τόσος πόνος συσσωρευμένος, τέτοια και τόση οδύνη που η δύναμη τους είναι ικανή, ως φωνή στα αυτιά του Δίκαιο Θεού, να ξεσπάσει τέτοια οργή ικανή να γκρεμίσει κάθε τι ανθρώπινο ματαιόδοξο και στα μάτια των ανθρώπων μόνο αρεστό….

Το Φανάρι, στο κέντρο και το μέσον του οποίου ως λύχνος η Μορφή Σας φαντάζει αποτελούσε, και οφείλει να αποτελεί, το λύχνο το φωτεινό στο μέγα σκότος της εποχής μας.

Λύχνο και λίκνο πραγματικό και ουσιαστικό, εκεί στην άκρη του κόσμου και στα σταυροδρόμια των πολιτισμών… Στο Φανάρι. Στην Κωνσταντίνου Πόλη όπου από την 1η Δεκεμβρίου θα στραφούν οι φακοί και οι δέσμες από τις κάμερες των διεθνών ΜΜΕ που Σας παρακολουθούν και το γνωρίζετε πολύ καλά αυτό.

Ασχέτως αν μέχρι στιγμής τα φώτα της δημοσιότητας –ευτυχώς και προς το παρόν- τα ελέγχει η παγκόσμια οικονομική κρίση… ειδάλλως… Αλίμονο!

Καλύτερα να μη το σκεφτόμαστε τι θα συνέβαινε. Ευτυχώς που η σκοτεινή και ζοφερή υπόθεσης αυτής δεν πήρε(ακόμα και εύχομαι έτσι να παραμείνει μέχρι τέλους αυτής της δυσώδους ιστορίας ) περαιτέρω διαστάσεις στα παγκόσμια ΜΜΕ…

Φανάρι και Λύχνος που κάποιες φορές πρέπει η λάμψη του να φωτίζει όχι μόνο την-αναγκαία δυστυχώς - εκκοσμικευμένη πλευρά της διοικούσας Εκκλησίας αλλά και κάποιες Ψυχές. Ψυχές ανθρώπων που πόνεσαν. Που μάτωσαν. Ψυχές που θα άξιζε –και ίσως αυτή η μεγάλη δοκιμασία του Θεού προς την Εκκλησία Του, με την αποκάλυψη αυτού του τεράστιου σκανδαλώδους ανοσιουργήματος που πήγε και φύτεψε ο εκπεσών Άγγελος, Εωσφόρος και Διάβολος, που αλλού; μέσα στην καρδιά της Νέας Βαβυλώνας. Μέσα στην ίδια την Εκκλησία και τον Οίκο του Θεού, μεταβάλλοντας τον σε οίκο οργίων. Όργια σύγχρονα αληθινά Σόδομα και Γόμορρα. Αποκάλυψη για έργα ενός και μόνον ανθρώπου με εξελίξεις που ίσως να αποτελούν πρόκριμα για ακόμα πιο επώδυνες και οδυνηρές καταστάσεις… Μακάρι όχι…

Ξέρετε Παναγιότατε,

ότι ο Θεός σχεδόν πολλές φορές (μας) μιλά και αποκαλύπτεται μέσα ανθρώπινες ενέργειες και πράξεις. Μας ελέγχει και μας δοκιμάζει… Μας βλέπει και μας κρίνει αναλόγως των επιλογών της ελευθέρας Βουλήσεως που μας έχει δωρίσει ως Υπέρτατο και Θείο Δώρο. Για κάθε Άνθρωπο μοναδικό και αναπανάληπτο το δώρο αυτό. Άλλοι το υπερδιπλασιάζουμε με τα τάλαντα τα πνευματικά, τις αρετές και τους καρπούς του Παναγίου Πνεύματος και άλλοι το πετάμε στα σκουπίδια της ανθρώπινης και φθαρτής φύσης μας. Φύση που χωρίς την Χάρη και την Παρουσία του Θεού υπολείπεται. Γίνεται ελαττωματική. Αρρωστημένη. Βυθίζεται στα αρχέγονα και ζωώδη ένστικτα μας. Ένστικτα ανεξέλεγκτα όταν απουσιάζει παντελώς η παρουσία του Θεού.

Μια τέτοια κατάσταση σήψης και νέκρωσης πνευματικής, νιώθω βαθιά μέσα και γύρω μου όλο αυτό το διάστημα, ζώντας και συμπάσχοντας με αυτόν τον μεγάλο, ανθρώπινο πόνο από τόσες πολλές μαζεμένες για πρώτη φορά, πονεμένες, πληγωμένες Ψυχές…

Ανήμπορος να τον αντέξω αυτόν τον πόνο, προσέτρεξα αναγκαστικά, ο ανάξιος πραγματικά να στέκομαι ακόμα και στο οποιοδήποτε στασίδι ενώπιον του Θεού να ανάψω κερί… Στον μόνο αρμόδιο. Σε Εσάς. Στην μόνη αρμόδια Αρχή. Ίσως, σκέφτομαι τα βήματα μου όταν το 1996, γνώρισα τον Βικέντιο εκεί να τα οδήγησε ο Θεός. Ο Θεός και η Αγία Ειρήνη που έβλεπαν… Ώστε κάποια στιγμή, όταν θα έρχονταν το πλήρωμα του χρόνου, όπως ακριβώς έρχεται για το κάθε ένα από εμάς η προσωπική στιγμή και το προσωπικό πλήρωμα του χρόνου του, για να βάλει τέλος στο μαρτύριο τόσων ψυχών.

Ψυχές που μάτωσαν και σώματα που δέχτηκαν, τις ανίερες και έκνομες κατά το δίκαιο του Θεού και της Εκκλησίας, πράξεις ως αποτέλεσμα της ανάγκης και τους εξαναγκασμού…

Χρόνια πολλά τα δάκρυα της Αγίας Ειρήνης ήταν που χύνονταν νοερά μέσα από τις πληγές και τον πόνο τόσων πονεμένων ανθρώπων. Δάκρυα που έγιναν ορμητικό ποτάμι και ήρθαν με αυτή την αποκάλυψη να ξεπλύνουν και να καθαρίσουν πληγές από σώματα και ψυχές που επί χρόνια πονούσαν… Πόνο και δάκρυα που χύνονται καθημερινά, εδώ και χρόνια μέσα από 10αδες πονεμένες σωματικά και βουβές… πληγωμένες ψυχές…

Αυτός ο Λύχνος που καίει ασίγαστα εκεί στο ταπεινό Φανάρι, είναι άξιος να ζεστάνει αυτές τις ψυχές… Να κατακαύσει ως Μέγα και Θείο Πυρ καυτηριάζοντας το κακό από την ρίζα του… Να ξεθεμελιώσει ότι άσχημο έχτιζε η πανουργία του ανθρώπου που φώλιασε μέσα στην αρρωστημένη ψυχή ενός αμετανόητου και αθεράπευτου θεομπαίχτη… Αν επαναλαμβάνω αληθεύουν όλα αυτά…και τώρα πια εσείς που έχετε τις αποδείξεις –και όχι ενδείξεις – ξέρετε τι αληθεύει και τι όχι… Ξέρετε την αλήθεια. Τόσο όσο χρειάζεται.

Που δεν ντράπηκε και δεν φοβήθηκε ούτε τον Θεό –που υποτίθεται με περίσσια ξεπερνώντας και αυτή την φαρισαϊκή υποκρισία «υπηρετούσε» ως καλός θεατρίνος πρώτος στο Show Of και την παράσταση για την ικανοποίηση του ΕΓΩ και μόνο αυτού- να χρησιμοποιεί το μυστήριο της Θείας Εξομολόγησης για να ικανοποιεί τα βρόμικα και αρρωστημένα ζωώδη ένστικτα του!

Παναγιότατε

Η παρέμβαση Σας οφείλει και πρέπει να είναι καταλυτική. Έχετε τις δυνατότητες εκείνες που μπορεί με τις αποφάσεις Σας και τις ενέργειες Σας να βοηθήσετε έστω και με το πέρασμα του χρόνου να ιαθεί η βαθιά χαίνουσα πληγή. Πληγή που αιμορραγεί εδώ και σχεδόν 40 χρόνια. Μια πληγή που σήμερα μπορεί να ξεπλύνει μόνο το γοερό πνιχτό και βουβό κλάμα. Απόφαση που θα καταπραΰνουν τον κλαυθμό και τον οδυρμό των ψυχών όλων αυτών που πόνεσαν. Που μάτωσαν. Που διαλύθηκαν. Που έχασαν το δρόμο τους μέσα στο κόσμο όπως ο 48χρονος(σήμερα) Ανδρέας…Η Φρόσω, η Σάρα, η Κωνσταντίνα, η Γεωργία, η Νάντια, η Ειρήνη, ο Αργύρης, ο Κώστας, ο Σπύρος, ο Κωνσταντίνος,  η Μαρία και 10αδες άλλες ψυχές που πόνεσαν και δοκιμάστηκαν από τις αρχές της 10ετιας του 1970 μέχρι τις ημέρες μας που αποκαλύφθηκε το τεράστικο ηθικό ροζ σκάνδαλο. Στιγμές και ώρες  που έμοιαζαν αιώνες κάθε φορά που οδηγούνταν στα δώματα του 3ο ορόφου, με πραξεις που οργάνωνε και σχεδιάζε ένας και μόνο ιθύνων νους... Πράξεις και έργα ανθρώπων που γεύτηκαν καρπούς και γλυκείς στη γεύσηπερνώντας και περιδιαβαίνοντας  μέσα από τις κλίνες τις αμαρτίας που τους οδηγούσε η ανθρώπινη καταληφθείσα από σύχρονα αλλά και αρχέγονα δαιμόνια αρωστημένη  ανθρώπινη φύσης...   αλλά πολύ πικροί στην συνέχεια όταν το αποτέλεσμα των συνεπειών τους έπλητε την ψυχή τους...  

Ψυχές που ματώνουν εδώ και χρόνια, καθημερινά με το δράμα που ζούσαν και προσπαθούσαν να ξεχάσουν όπως η Φρόσω… Η Κωνσταντίνα… Η Μαρία… Η Σάρρα…Η Γεωργία… Ο Κωνσταντίνος… Ο Γιώργος… ο Γιάννης. 10αδες ψυχές στο πέρασμα των χρόνων που χάθηκαν μέσα στην αδιαφορία του κόσμου. Ψυχές που μίσεψαν και αλάργεψαν από τον φόβο της κοινωνικής κατακραυγής και της απόρριψης.

Ψυχές που μετράνε ακόμα τα τραύματα και τις πληγές στα σώματα τους όπως η νεαρή 26χρονη Χριστονύμφη (κατά κόσμον Σάρρα) που μέσα της ακόμα παλεύει με την αλήθεια. Παλεύει με τους φόβους… «Μα μου έκανε και καλό» είπε στην Εξαρχία κάποια στιγμή με δάκρυα ασταμάτητα.. Παλεύει η λογική με το συναίσθημα… Παλεύει και έρχεται αντιμέτωπη με απειλές που καθημερινά δέχεται…

 

Η Δύναμη των αποφάσεων Σας Παναγιότατε,

μπορεί να αποδειχτεί καταλυτική όχι μόνο για την συνέχεια της Πατριαρχικής παρουσίας στο κέντρο του κόσμου, εδώ στη Νέα Γη, την σύγχρονη Βαβυλώνα, αλλά κυρίως και πρωτίστως για την ίδια την τύχη των ανθρώπων που τώρα αρχίζουν να ανεβαίνουν το δικό τους προσωπικό Γολγοθά από το μαρτύριο που καλούνται να ζήσουν προσπαθώντας μέσα τους να απαντήσουν σε ένα αγωνιώδες ερώτημα. Να μιλήσουν; Να που την αλήθεια στις αρχές ή να σιωπήσουν για άλλη μια φορά φοβούμενοι αυτή την φορά όχι το κοινωνικό στίγμα και την κατακραυγή από τον άρρωστο ελεγχόμενο περίγυρο, αλλά την ίδια τους την ύπαρξη και την κοινωνική γαλήνη που απειλείται πλέον ολοφάνερα μέσω των δικαστηρίων και των απειλών που εκτοξεύει ο ίδιος ο Παϊσιος και το περιβάλλον του συνεχώς και διαρκώς.

Αναρωτιούνται όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Να μιλήσουν στην αστυνομία ή να θάψουν πάλι μέσα τους προδομένοι ίσως από μια λάθος ενέργεια της Εκκλησίας τους…

Για αυτό τα δάκρυα της Αγίας Ειρήνης αυτή την φορά είναι αληθινά και καυτά. Γιατί κλαίει πραγματικά μέσα από τα μάτια όλων αυτών των πονεμένων ψυχών. Ψυχών που ήρθαν στα πόδια του ηγέτη της Εκκλησίας δια των «εντολέων και αποστόλων της Αλήθειας» που Εσείς στείλατε μέσα από τα πρόσωπα και τις ενέργειες της Πατριαρχικής Εξαρχίας.

Σε Εσάς Παναγιότατε έλαχε, το δικό Σας χέρι να σκουπίσει τα δάκρυα της Αγίας Ειρήνης του Χρυσοβαλάντου η οποία επί χρόνια τώρα σιωπά και βουβαίνεται μπροστά σε όσα έχουν δει τα μάτια της...Εικόνα που η ανθρώπινη ματαιοδοξία και κενοδοξία σκέπασε, όχι με τα αληθινά  αφιερώματα της πίστης που πρόσεφερε η αγάπη και η προσωπική θυσία του κάθε πιστού, αλλά με χρυσό και επάργυρο, διαμάντια και μπριλάντια, και τίμιους λίθους, για να κρύψει και να σκεπάσει τους κρουνούς των δακρύων της Αγίας Ειρήνης που για χρόνια τώρα έκλεγε μέσα από τα μάτια 10αδων ψυχών.    

Ναι τώρα πράγματι Παναγιότατε,

κλαίει και δακρύζει η Αγία Ειρήνη ακούγοντας την εξομολόγηση της Φρόσως… Κλαίει με δάκρυα καυτά η Αγία Ειρήνη νιώθοντας τα δάκρυα της μάνας γερόντισσας που της πήρε την 9χρονη κόρη και τη διακόρευε από τα παιδικά και εφηβικά  της χρόνια…

Δακρύζει η εικόνα της Αγίας Ειρήνης Παναγιότατε,

βλέποντας την κόρη να μη μπορεί ακόμα να αντικρύσει από ντροπή για δυο και πλέον 10ετιες τη πονεμένη μάνα. Τη μάνα που ντύθηκε το ράσο και αφιερώθηκε στο Θεό γιατί πίστεψε στη Χάρη Της. Γιατί πίστεψε στην Παναγιά και τα Θαύματά Της. Γιατί είδε το θάμα της Αγίας μέσα στην ζωή της.

Δακρύζει Παναγιότατε,

η Αγία Ειρήνη βλέποντας το συνεχές δράμα της 26χρονης Σάρρας…

Δακρύζει βλέποντας το σπαρακτικό κλάμα του 48χρονου Ανδρέα Γεωργίου…που βλέπει να διαπομπεύεται από καθίκια όπως ο Λυκομήτρος και η βρόμικη αρρωστημένη παρέα του…

Αισθάνθηκα την ανάγκη δημόσια, και με απόλυτη διαφάνεια -επειδή γωρίζουμε ήδη τις πολλές και συνεχείς  πιέσεις που σας ασκούνται ανεύθυνα, με μόνο κρητήριο να υπερνικηθεί και κατανικηθεί  ο  μικρός και ταπεινός δημοσιογράφος...-  να Σας απευθύνω μια μεγάλη και θερμή έκκληση! Να μη κάνετε πίσω. Κλείστε τα αυτία σας και αφήστε να λειτουργήσει το δίκαιο και οι κανόνες της Εκκλησίας. Τα στοιχεία είναι τόσο και ικανά που ξεπερνούν το του Ιερού Κανόνος "δυο και τρείς να μαρτυρήσουν"..   Κάνετε αυτό που λέει η καρδιά και η ψυχή Σας που μάτωσε ακούγοντας τόσο δάκρυ και νιώθοντας τόσο ανείπωτο τον πόνο. Πόνο και δάκρυα που και Εσάς σας εξόργισε. Σας θύμωσε! Όπως θύμωσε και εξόργισε και εμάς όσο καιρό κάναμε αυτή την μεγάλη έρευνα. Μια έρευνα σωστή χειρουργική τομή. Τομή που άφησε πίσω της  –ελπίζω και εύχομαι όχι αγιάτρευτες – πληγές.

Πληγές πάνω σε σώματα και βαθιά μέσα σε ψυχές αποκαμωμένες . ψυχές διαλυμένες κυριολεκτικά μπροστά στα ανθρώπινα πάθη και τις αδυναμίες αρρωστημένων….

Ξέρω Παναγιότατε,
ότι ακούσατε πολλά, από όσα σας έφεραν δυστυχώς και όσα σας έστειλα –πολλά από τα οποία ντρέπομαι να δημοσιοποιήσω - εκεί αποτραβημένος απόμερα σε μέρη ήσυχα και ήρεμα στου Βοσπόρου τα νερά, προκειμένου να λάβετε γνώση και ιδία αντίληψη των διαδραματιζομένων. Ξέρω σας έφερα σε δύσκολη θέση… Για άλλη μια φορά… Όμως άξιζε, νομίζω η προσπάθεια έστω και χρειαστεί να περάσω ακόμα τόσα και άλλα τόσα εδώ που ήρθα. Ξένος μέσα σε ξένους. Κυνηγημένος. Αποτραβημένος. Μόνος. Να παλεύω με τις θύμησες και τις μνήμες. Μα δε το βάνω κάτω. Συνεχίζω. Αγριεύομαι κάθε φορά όλο και πιο πολύ όταν συναντώ το άδικο. Το ψέμα. Την συκοφαντία. Την υποκρισία.

Αυτή Σας η απόφαση Παναγιότατε,
 πιστέψετε με θα σας ξανά δώσει την διαπεραστικότητα μέσα στις καρδιές των απλών ανθρώπων που νομίζουν ότι έρχεστε εδώ μόνο για το χρήμα και  τους πλούσιους. Τους άρχοντες και τους έχοντες. Τους πολιτικούς. Και τους σύγχρονους φαρισαίους.

Παναγιότατε,

Αυτή σας η απόφαση θα πρέπει να είναι ηχηρό χαστούκι στα μάγουλα ανάξιων και επίορκων. Κληρικών και κοσμικών. Ανώτερων και κατώτερων στις κοινωνίας τα αξιώματα. Είτε τους ξέρουμε και έχουν αποκαλυφθεί είτε όχι. Ας είναι χαστούκι σε πρόσωπα χαλκευμένα με το ψέμα. Σμιλεμένα με τον φαρισαϊσμό. Την υποκρισία και την κακία. Αλήθεια, ποτέ δεν ξανά είδα τόση κακία συσσωρευμένη σε ένα μόνον πρόσωπο συγκεντρωμένη, σαν αυτή που είδα σε αυτό-το πρόσωπο- του αναξίου, ελάχιστου, λίγου και ανύπαρκτου πνευματικά, που εξ ανάγκης τον εμπιστευτήκατε και τον «χρίσατε» ηγέτη… Εσείς ξέρετε πολύ καλά ποιον βλέπω ενώπιον μου… και για ποιόν μιλώ… Εκείνον που και για Εσάς η ανύπαρκτη «προσωπικότητα», κενή περιεχομένου και ουσίας, δυστυχώς υπάρχει για να ολοκληρώνεται το πλήρωμα του χρόνου, και το σχέδιο του Θεού…

Παναγιότατε,

Ας είναι όχι απλώς μάθημα, και φάρμακο, βάλσαμο στις πηγές τόσων ψυχών οι αποφάσεις Σας, αλλά συνάμα ηχηρό ράπισμα σε όλους αυτούς τους, επίορκους και αναξίους. Κληρικούς ανώτερους και κατώτερους. Σε όλους αυτούς που θέριεψε μέσα τους το αρχέγονο και ενστικτώδες ζωώδες συναίσθημα. Σε όλους αυτούς που βεβήλωσαν το μέγα μυστήριο της εξομολόγησης. Σε όλα εκείνα τα κοράκια που διψούν για αίμα και χρήμα.

Σε όλους αυτούς που τόλμησαν, και δεν ντράπηκαν να μιλήσουν για «παραγραφή» αδικημάτων λες και στην Εκκλησία μετρά ο χρόνος με το γύρισμα των δεικτών του διεφθαρμένου ρολογιού τους, λησμονώντας πως στην Εκκλησία οι λειτουργοί του Υψίστου δεν υπακούουν στους νόμους των ανθρώπων αλλά στους απαράγραπτους νόμους της Εκκλησίας και Του Θεού. Τους νόμους που δεν γνωρίζουν ούτε χρόνο ούτε στιγμή! Γιατί στην Εκκλησία ο χρόνος και ο καιρός λειτουργούν εντελώς διαφορετικά  με υπερφυσικά κριτήρια μέσα στον χωροχρόνο.

Ας είναι οι αποφάσεις Σας ηχηρό χαστούκι σε όλο εκείνο τον βρόμικο μηχανισμό που στήθηκε, εν μια νυκτί γιατί το συμφέρον  μιας και ο κοινός εχθρός,  (πολλούς) και αλλότρια συμφέροντα, ενώνει… Ας είναι οι αποφάσεις σας προηγούμενο ιστορικό για να μην υπάρξει ποτέ κανείς, στο μέλλον, που θα αποτολμήσει να συλήσει σώματα και ψυχές με τόσο βάρβαρο και βάναυσο τρόπο.

Τέλος πάντων, ας είναι οι αποφάσεις σας και ένα μάθημα σε αυτό το δόλιο και φθονερό πρόσωπο που αξίζει να είναι μόνον αυτό για το οποίο προορίζονταν πάντα. υποπόδιο των Ποδών σας… Ας είναι ένα ηχηρό ράπισμα σε αυτό το ανάξιο για ηγέτη πρόσωπο, που θα συνεχίσει να καμώνεται πως δεν καταλαβαίνει τι έχει γίνει…αλλά αποτόλμησε με θράσσος που οδηγεί η κακία και η εμπάθεια, προς τον υπογράφοντα την έρευνα αυτή... ναι εκεί έφτασε!  Χωρίς να σκεφθεί τον Θεό. Χωρίς αιδώ και ντροπή   να στείλει  επιστολή υπέρ Παϊσίου... Αν είναι δυνατόν!  Και ξέρετε πολύ καλά για ποιόν μιλώ... Όσο για τον Παϊσιο, πριν τον κρίνει ο Θεός, τελικά και οριστικά -αν είναι ένοχος τέτοιων εγκλημάτων -, μακάρι τα δάκρυα όλων αυτών των ψυχών να γίνουν ποτάμι που θα ξεπλύνουν τις αμαρτίες των αρρωστημένων παθών του.

Σημείωση: Προς όλους όσους μας ρωτούν- κατακλύζοντας με χιλιάδες email και τους απευθύνουμε δημόσια ολόθερμες ευχαριστίες εκ βάθους καρδιάς-  σχετικά με την κεντρική πύλη και  ιστοσελίδα του GreekAmericanNewsAgency.com  αναμένουμε τις τελικές οδηγίες των νομικών μας συμβούλων στην Νέα Υόρκη και την Ελλάδα προκειμένου να προχωρήσουν στις δέουσες  και ενδεδειγμές επιβάλλουσες  ενέργειες προκειμένου να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία του ιστότοπου. Ως γνωστόν με βάση τον ομοσπονδιακό  νόμο αλλά και την ισχύουσα νομοθεσία στην πολιτεία που ανήκει η φιλοξενούσα εταιρία της ιστοσελίδος μας -και προς ενημέρωση σας για όσους ανησυχούν - ουδείς δύναται να κατεβάσει ιστοσελίδα ή κείμενα αν δεν έχει υπάρξει νωρίτερα τελεσίδικη δικαστική απόφαση. Ωστόσο, όπως εξηγήσαμε ήδη στο υπόμνημα με την ετονότατη διαμαρτυρία και το διάβημα μας προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο η απόφαση μας να δεχθούμε την έστω και έκνομη και παράνομη διαδικασία της απειλής νομικών μέτρων εις βάρος της φιλοξενούσας (Web Host) εταιρίας, ενώ θα μπορούσε ήδη να αρχίσει η διαδικασία εκ μέρους του κ. Παϊσιου προσφυγής στην δικαιοσύνη-δεν το έχει κάνει δηλαδή γιατί ζητά, εμμέσως πλην σαφώς διαπραγματεύσεις, τις οποίες και αρνούμεθα- σχετίζεται με την βούληση και την έμπρακτη  θέληση  μας για σεβασμό προς τις εκδηλωθείσες διαθέσεις και προθέσεις προσφυγής στην δικαιοσύνη εκ μέρους του κ. Παϊσιου και τίποτε περισσότερο. Μέχρι να ολοκληρωθούν οι νομικές διαδικασίες και συζητήσεις -με την φιλοξενούσα εταιρία 1&1- των νομικών μας συμβούλων θα ενημερώνεστε από το ομώνυνο BLOG.