"ΗΜΕΡΟΛΟΓΙA ΧΑΡΜΟΛΥΠΗΣ" από τον Κώστα Τριανταφυλλάκη

 Το βιβλ ίο

Τα «Ημερολόγια Χαρμολύπης» αποτελούν μια σύνθεση  με  μυθογραφημένες ιστορίες, από την εποχή της αθωότητας, στον καιρό της κρίσης. Ιστορίες που διατρέχουν την Ελλάδα του ’60, την Μεταπολίτευση, την «Αλλαγή», την «Ελλάδα του ευρώ» και την Ελλάδα των Μνημονίων.

Ένα ταξίδι που αρχίζει απ’ το Σιδηροδρομικό Σταθμό Διδυμοτείχου και τελειώνει στα Αλτιπλάνος  των Ανδεων..

Ένας καθηγητής, ανακαλύπτει τυχαία έναν κατάλογο με παλιούς του μαθητές.  Μόνος πια στον κόσμο, κι ενώ βασανίζεται απ’ την κρίση, αποφασίζει να τους αναζητήσει, γνωρίζοντας ότι στα πρόσωπα των κάποτε εφήβων θα συναντήσει πλέον μεσήλικες με έντονα τα σημάδια του χρόνου χαραγμένα επάνω τους.

Και τους ξεκαθαρίζει απ’ την αρχή, πως δεν τους μάζεψε  για να μελαγχολήσουν ομαδικά, αλλά για να χαρούν που έφτασαν ως εδώ. Για το ταξίδι. Γιατί αυτό και μόνο έχει πάντα αξία!

Τους καλεί, λοιπόν, να γράψουν μια ιστορία από τη ζωή τους. Εκείνη τη μία και μοναδική που δεν θα ξεχάσουν ποτέ, όσες ζωές και αν ζήσουν. Γιατί είναι η δική τους ιστορία και τους χαρακτηρίζει. Εκεί ακούμπησαν, θυσία την ψυχούλα τους...

Να θυμηθούν από πού ξεκίνησαν, πού έφτασαν και πώς ήταν η διαδρομή του καθενός. Παιδικές τρέλες, μαθητικές αναμνήσεις, εφηβικοί  έρωτες,  επαγγελματικές επιτυχίες.  Και  αποτυχίες. Γιατί την  αποτυχία  ή  την επιτυχία  καμιά  φορά την  καθορίζουν παράγοντες αστάθμητοι και όχι η θέληση ή η ικανότητα. Ομως, ό,τι και αν συμβεί στο δρόμο σου, όποια αναποδιά κι αν έρθει, να συνεχίζεις...

Να κουβεντιάσουν και για τα σημερινά. Για τη δραχμή και το ευρώ.  Κι αν έπρεπε να μπούμε στα μνημόνια. Αν υπήρχαν άλλες επιλογές και λύσεις. Αν η κρίση ήταν σχεδιασμένη και ποιοι βγήκαν κερδισμένοι. Και ν’ απαντήσουν στο αγωνιώδες ερώτημα: Υπάρχει ελπίδα σωτηρίας ή θα μας καταπιεί η κρίση;

Και η αναζήτηση κορυφώνεται με τη δραματική εξομολόγηση του πιο αγαπημένου ανάμεσα στους μαθητές, που εξελίχτηκε σ’ έναν απ’ τους πρωταγωνιστές της κρίσης και που ψάχνει την κάθαρση και τη λύτρωση, ελπίζοντας στην αθανασία της ψυχής και στην μετενσάρκωση...

Γιατί  «δεν γίνεται να περνάμε μόνο μια φορά απ’  αυτόν τον κόσμο. Ερχεσαι  και φεύγεις, εντελώς, απροετοίμαστος. Είναι  σύντομη η διαδρομή και μερικές φορές τελειώνει  απότομα.  Ούτε τα λάθη σου  δεν προλαβαίνεις  να διορθώσεις. Δεν μπορεί, θα  υπάρχει μια άλλη ευκαιρία....»