Καιρός του Σιγάν… και Καιρός του λαλείν…

Από τον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο

Αύγουστος 2012. Αθήνα. Ελλάδα (ακόμα…)

Από τα τέλη Ιουλίου, πάμε πολύ χαλαρά όπως θα έχετε προσέξει όλοι εσείς (απορώ βέβαια  τι ψάχνετε να βρείτε  μέχρι στιγμής με βάση τις μετρήσεις των goggle analytics πάνω από 20.000 άτομα page views)  που μπαινοβγαίνετε στην ομώνυμη  κεντρική μας σελίδα    www.greekamericannewsagency.com  ,  ότι βρισκόμαστε σε περίοδο αναδόμησης. Δεν έχει δηλαδή ούτε αποκαλύψεις. Ούτε έρευνες. Ούτε ρεπορτάζ. Μόνο στατική ενημέρωση στο ομώνυμο blog Που τώρα διαβάζετε. Από εδώ που ξεκινήσαμε δειλά - δειλά  το 2004. Μια  

Είμαστε λοιπόν   σε φάση επανασχεδιασμού.   Η ομάδα των τεχνικών μας – και τους ευχαριστούμε για τις προσπάθειες την δημιουργικότητα και την φαντασία τους -  και πάλι μετά από τρία γεμάτα χρόνια της σελίδας μας http://greekamericannewsagency.com/main/ αλλάζει και πάλι. Μια ανανέωση πάντα χρειάζεται.   Μη φανταστείτε τρελές και δραστικές  αλλαγές. Αν και θα έχει εντελώς διαφορετικές εφαρμογές, εν τούτοις στην βασική φιλοσοφία παραμένουμε ίδιοι και απαράλλαχτοι. Οι αλλαγές θα γίνουν σε καθαρά λειτουργικό επίπεδο.  Σε πολλά σημεία η σελίδα σχεδιάζουμε μια  πιο εύχρηστη σελίδα. Αυτό προσπαθούμε. Λειτουργική. Και φυσικά με περισσότερα φίλτρα ασφαλείας. Όσο μπορούμε δηλαδή να αποφύγουμε τις επιθέσεις των γνωστών και άσπονδων «φίλων» μας…Αλλά και πολλές καινοτομίες.     

Φτιάχνουμε δηλαδή εξ αρχής  το κεντρικό  portal . Στόχος και πάλι  είναι να ακολουθήσουμε τις απαιτήσεις  σας, με  τις 100αδες εδώ και καιρό  ωφέλιμες μπορώ να πω συμβουλές και  παρατηρήσεις  και τα σχόλια για το πώς μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι. Σας ευχαριστούμε άλλη μια φορά  για το ζωηρό και αληθινό ενδιαφέρον σας - όλο αυτό το διάστημα της πιλοτικής εφαρμογής  της σελίδας μας.   Βασική μας προϋπόθεση στο νέο σχεδιασμό είναι να επιχειρήσουμε να εφαρμόσουμε –για αυτό και σταδιακά από τα μέσα Σεπτεμβρίου θα βλέπετε πολλές και καθημερινές  αλλαγές στην online εφαρμογή  σε κάθε επίπεδο. Επιχειρούμε να απαντήσουμε   στις επιταγές των νέων τεχνολογιών ώστε  η επικοινωνία μας να γίνει –κατά το δυνατόν και κατά προσέγγιση -  αληθινά διαδραστική. Αμφότερα.  Αμοιβαία θετική.  Παραγωγική.  Με νέες εφαρμογές. Νέα τεχνολογία. Μικρό αλλαγές που θα τις βλέπετε σταδιακά (μιλώ για τους fun  και δόξα τω Θεώ δεν είσαστε και λίγοι) στις οθόνες του υπολογιστή σας κάθε φορά που κάνετε την περιήγηση σας.  Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα για το τι ετοιμάζεται. Θα το δείτε. Λίγη υπομονή. Και θα είμαστε πάλι μάχιμοι. Στην ενεργό δράση.

 Αν και τα ρεπορτάζ και οι έρευνες που τρέχουν είναι πολλές και όσες έχουν προαναγγελθεί θα δημοσιοποιηθούν ότι και αν γίνει. Όσες απειλές και αν υπάρξουν. Όσος πόλεμος και γίνεται. Έντονος και παρασκηνιακός πολύς και συνεχής. Μόνο που όλο αυτό το χαζό βλακώδες πολεμικό ύπουλο και υποχθόνιο προσωπικό μένος και σε κάποιες περιπτώσεις μίσος και αρρωστημένη  εμπάθεια  στο τέλος θα αυτοπαγιδεύσει –για άλλη μια φορά – όλους τους εμπλεκόμενους…  Κανονική συνωμοσία. Αντί, κάποιοι να παραδειγματιστούν και να ηρεμήσουν, φαίνεται πως συνεχίζουν ακάθεκτοι. Μπράβο παιδιά. Συγχαρητήρια. Μόνο που ο κόσμος είναι πολύ μικρός φίλοι μου… Τόσο μικρός που κάποτε, και όχι πολύ αργά σας διαβεβαιώνουμε, θα γελά και πάλι ο κόσμος με μερικούς από εσάς…
  
Ηρεμία λοιπόν αυτή την περίοδο που επωάζονται πολλά...Για εμάς όμως συνεχίζει η δουλειά και το  ρεπορτάζ που ετοιμάζονται πυρετωδώς θα κάνουν την εμφάνιση τους την ώρα που πρέπει… Όταν ο καιρός  και η στιγμή θα είναι κατάλληλη…Ο καιρός το λαλείν... Τώρα όμως είναι καιρός του σιγάν...

Εξ άλλου ποτέ δεν είπαμε ότι έχουμε το μονοπώλιο της αλήθειας. Υπάρχουν και άλλοι εξίσου δικτυακοί τόποι που επιτελούν το ίδιο έργο ( σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως πολύ σημαντικότερο και από αυτό που κάνει η δική μας ομάδα). Αποστολή μας η αλήθεια. Και μόνον η αλήθεια. Με στοιχεία αποδείξεις και ντοκουμέντα.  

Σίγουρα όταν θα επανέλθουμε –δριμύτεροι- θα το νιώσετε. Θα το καταλάβετε. Μέχρι τότε μη ξεχνάτε να επισκέπτεσθε τον μικρό ασβό(αν και το έχει ρίξει στην ξάπλα σπαρίλα και μουργελίτιδα μέχρι εκεί που δεν φαντάζεστε) φυσικά δεν έχει χάσει ούτε το κέφι ούτε την ζωντάνια του. Τα μαθαίνει όλα και έχει πολλά να σας πει μόλις επιστρέψει… Λίαν συντόμως…. Και φυσικά όλα τα άλλα blog της συστάδας ιστολογίων που έχουμε φτιάξει.       

Για το μόνο που μπορώ να διαβεβαιώσω είναι ότι ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ! ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΑ! ΕΝΩΜΕΝΟΙ. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ.  ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΙ! ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΡΑΜΜΗ. ΜΕ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ. ΝΕΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ, ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΚΙΛΕΣ   ΕΡΕΥΝΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ & ΓΙΑ ΟΛΑ!  ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΑΣ. Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΦΙΛΙΕΣ, ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΕΙΣ. ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΈΣ ΑΓΚΥΛΩΣΕΙΣ. ΣΥΜΠΑΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΣΕ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΝΑΙ. ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΕΙΣ ΒΆΡΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ!  ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΜΑΧΙΜΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΜΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟ. ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ. ΜΕ ΗΘΟΣ. ΝΑΙ ΗΘΟΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΝΟΧΛΕΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ… Πίστη σε αρχές και ιδέες. Οράματα και αξίες. Ιδανικά που έχουν εκλείψει…

Για εμάς εδώ, και όσων πλαισιώνουν την ομάδα τους φίλους και τους ευγενικούς μόνιμους και τακτικούς χορηγούς μας (δεν εννοώ  μόνο τους διαφημιστές μας ) μιλώ  κυρίως για τους ανθρώπους που χρηματοδοτούν, άλλος από το περίσσευμα και άλλοι –και σε αυτούς είμαστε πιο βαθιά υποχρεωμένοι – από το υστέρημα τους. Γιατί;  Απάντηση.  Επειδή θέλουν να υπάρχει μια ειλικρινής διαφορετική φωνή στους κόλπους της ομογένειας.  Ειδικά από τότε που έκλεισε η ΠΡΩΙΝΗ άλλαξαν πολλά. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, ίσως πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, με άξιες μεμονωμένες  φωνές που έχουν ήθος και έμειναν μακριά από βρομιές και ανηθικότητες, επαγγελματικός Τύπος στην Ομογένεια και όταν λέμε ομογένεια εννοούμε φυσικά την Νέα Υόρκη που πάντα αποτελούσε το κέντρο της δραστηριότητας του ελληνισμού της Αμερικής. Με το κλείσιμο της ΠΡΩΙΝΗΣ άλλαξαν όλα.  Ήρθαν τα πάνω κάτω στην ΝΥ.   Ο Εθνικός Κήρυκας έγινε ένα εισπρακτικό «ίδρυμα» που δεν κάνει δημοσιογραφία. Μόνον δημόσιες σχέσεις. Με όλους!  Χωρίς ήθος. Χωρίς φραγμούς.  Αρκεί να πέφτει το χρήμα. Φτάνοντας να προβάλλει ακόμα και φαύλους. Ανίκανους. Ανύπαρκτους. Σε κάποιες κραυγαλέες περιπτώσεις και ανήθικους για τους οποίους βοά η τοπική κοινωνία των Ελλήνων της Νέας Υόρκης για τα κατορθώματα τους… δεν χρειάζεται να λέμε ούτε ονόματα ούτε άλλα πολλά… Τους ξέρετε. Τους έχουμε στηλιτεύσει και το ίδιο θα συνεχίσουμε από όπου και αν βρισκόμαστε… Να βγάζουμε τις βρομιές τους, τις απάτες και να καυτηριάζουμε την ανεντιμότητα και την ανηθικότητα τους.   Είτε στην Νέα Υόρκη είτε στην Ελλάδα βρισκόμαστε θα συνεχίσουμε το ίδιο μαχητικά. Με ένταση. Πάθος και  τόλμη.  Αν μάλιστα ευοδωθούν τα σχέδια και οι επιδιώξεις μας  στο εξής δεν θα είμαστε μόνοι σε αυτόν τον αγώνα. Για μένα προσωπικά η μάχη που δίνουμε σε καθημερινή βάση έχει χαρακτήρα αποστολής. Ναι αποστολή! Γιατί σήμερα έχουμε φτάσει να ντρεπόμαστε να λέμε ότι είμαστε δημοσιογράφοι με όσα βλέπει η κοινωνία –σε Ελλάδα και Αμερική- με τα κατορθώματα μας. Όλα για την μίζα. Το χρήμα. Δεν διστάζον να ρίξουν λάσπη αρκεί να τα έχουν πιάσει. Από τα μεγάλα γνωστά εκδοτικά συμφέροντα σε όλο τον κόσμο, μιλάμε όμως για την πατρίδα μας που έχει πιάσει πάτο (και όλοι περιμένουμε το μεγάλο γκάπ!) που τα τελευταία 20 χρόνια διαμορφώνουν τα πάντα με βάση τα συμφέροντα. Τα έργα. Τις μίζες και τις αρπαχτές. Και εδώ τα ονόματα τα ξέρετε. Παλαιό και νέο εκδοτικό κατεστημένο. Όλοι στο παιχνίδι για την μίζα. Όλα αγορασμένα. Εξαγορασμένα.  Και εν προκειμένω αν μιλάμε για την Ελλάδα, εξαγορασμένα από έναν και μοναδικό… Έναν.  Το όνομα του στην Ελλάδα για τα ελληνικά ΜΜΕ είναι απαγορευμένο. Δια ροπάλου. Αμέσως κόβεται η διαφήμιση. Η μίζα.  Δεν είναι ώρα να πούμε ούτε ποιος είναι ούτε περισσότερα. Δεν έχει έρθει η ώρα. Ακόμα… Άλλωστε το σημερινό σημείωμα έχει άλλο χαρακτήρα. Απλή καταγραφή. Και παρουσία δηλωτική. ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ!  Μια απλή  κατάθεση. Καταγραφή. Τίποτα περισσότερο. Τίποτα λιγότερο. 

Δεν υπάρχει καμία διάθεση αποκαλύψεων ούτε δια υπαινιγμών…  ή έστω φωτογραφικών περιγραφών…  Άλλωστε το διάστημα που προηγήθηκε, τον Ιούνιο του 2012,  καθώς και τα δυο προηγούμενα χρόνια έγιναν τόσα πολλά που ένας απλός απολογισμός θα ήθελε βιβλίο ολόκληρο μόνο για να απαριθμήσουμε σε τίτλους τις αλλαγές και τις εξελίξεις που δρομολόγησαν οι έρευνες και οι αποκαλύψεις  μας, σε κάθε επίπεδο ειδικά  στους κόλπους  της Ελληνικής κοινότητας στις ΗΠΑ. Δεν είναι ώρα για απολογισμό έργου και δράσης. Θα έρθει όμως και αυτή η στιγμή.  Του απολογισμού έργου και δράσης.  Η κοινωνία όμως και βλέπει και ακούει. Αυτή, η κοινωνία, είναι ο τελικός κριτής όλων μας. Εσείς είστε η δύναμη μας. Όσο εσείς μας ενισχύετε και μας δίνετε θάρρος τόσο θα συνεχίζουμε. Μικρές ανάσες ανάπαυλας, να γεμίζουν οι μπαταρίες  και ξανά στο ίδιο έργο θεατές. Εμείς στην δουλειά μας να καταγράφουμε αλήθειες. Και δόξα τω Θεώ όλο αυτό το διάστημα είπαμε και γράψαμε πολλές πικρές αλήθειες...    

ΤΟ  ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑ  ΗΘΙΚΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ  ΤΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΛΟΥΛΟΥΡΓΑ

Η μεγαλύτερη δικαίωση -για εμένα προσωπικά και ας λέει και γράφει μπούρδες περί προσωπικής του τάχατες επιτυχία, ο «μέγας» και πολύς δάσκαλος της συγκάλυψης και δημιουργίας ανύπαρκτων σκανδάλων, όπως του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνα, και άλλων πολλών,  εκκλησιαστικών αληθινών σκανδάλων της ομογένειας που παραμένουν θαμμένα κ.  Θεόδωρος Καλμούκος…  Ο κόσμος βοά(!) μιλάνε τα ντοκουμέντα, και τα ρεπορτάζ με στοιχεία, αποδείξεις,  αποκαλύψεις, ντοκουμέντα ηχητικά και έγγραφα…  Και φυσικά μιλά το πόρισμα της πατριαρχικής εξαρχίας για το ποιος ήταν εκείνος που  συνέβαλε ουσιαστικά και καθοριστικά  τα μέγιστα στην αποκάλυψη του πιο μεγάλου σκανδάλου… Όλα τα άλλα είναι για εσωτερική κατανάλωση και προσωπικές  αυταπάτες και ψευδαισθήσεις  κάποιων… αυτοβαυκαλισμός. Χαζή και ανόητη «αυτοϊκανοποίηση…» και (αυτό) εξευτελισμός όσων διεκδικούν πρωτιές σε αυτή την τραγική υπόθεση. Γιατί ορθώς ο κόσμος και η κοινωνία διερωτάται τόσα χρόνια κύριε καλμούκο που ήσουν; Δεν ήξερες όταν πήγαινες και έκανες κηρύγματα από άμβωνος ως θεολόγος και ελάμβανες το παχυλό φακελάκι;  Μη τρελαθούμε! Έχει πολύ δρόμο ακόμα αυτή η υπόθεση και πολλές αποκαλύψεις που θα δούμε όσων ούπω… Κεφάλαια που παραμένουν επτασφράγιστα μυστικά στα κιτάπια του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αποκαλύψεις που αν δουν το φως της δημοσιότητας θα σειέται για άλλη μια φορά η Ελληνική και Εκκλησιαστική κοινότητα ανά τον κόσμο… Αλλά είπαμε δεν είναι καιρός αποκαλύψεων. Ακόμα… τουλάχιστον σε αυτή την τραγωδία. Διότι περί τραγωδίας πρόκειται… Η συνέχεια των αποκαλύψεων θα μας επιβεβαιώσει για ακόμα μια φορά…. Υπάρχουν θολά σημεία σε αυτή την ιστορία των 45 και πλέον ετών που ουδείς μπορεί να αντιληφθεί… ακόμα πιο θολός ο ρόλος και τα κίνητρα  κάποιων που, ενώ στο παρελθόν ήταν συμπρωταγωνιστές στο ίδιο σκάνδαλο στο τέλος όταν είδαν ότι δεν γίνεται διαφορετικά, και δεν σώζεται η κατάσταση με τίποτα –διότι υπήρχε κανονικό φαγοπότι επί χρόνια επιχείρηση και τρελές business-άρχισαν     δήθεν να  προσφέρουν   «πληροφορίες» και «μαρτυρία» προς την κατεύθυνση όχι της αλήθειας αλλά κυρίως στο να καλύψουν άλλα… εμπλοκές και προσωπικές διαπλοκές… έχει λοιπόν πολύ δρόμο αυτή η υπόθεση.             

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ Η ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΛΟΥΛΟΥΡΓΑ

Για μένα προσωπικά αυτή η μόνιμη και  διαρκής οκτάχρονη έρευνα για το μεγαλύτερο σκάνδαλο, όλων των εποχών της Ορθοδοξίας και ειδικά στους κόλπους του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και η αποκάλυψη  ελάχιστων μόνο από τις βρομιές και ανηθικότητες του διαφθαρμένου κληρικού Παϊσιου Λουλουργά,  πάλαι ποτέ πανίσχυρου Μητροπολίτη Τυάνων και ακόμα παλιότερα Μητροπολίτη ΓΟΧ Αμερικής από  τους οποίους εξεδιώχθη κακήν κακώς επί ποινή καθαιρέσεως (όχι γιατί προσχώρησε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο αλλά για όλα τα άλλα που τότε όλοι –και εγώ προσωπικά-  νομίσαμε ότι αποτελούν συκοφαντίες…  όπως διαβεβαίωνε ο ίδιος εξαπολύοντας μύδρους και αφορισμούς κατάρες και  άλλες μπουρδολογίες)  αποτελεί την μεγαλύτερη ηθική, και  κυρίως  επαγγελματική δικαίωση  ίσως στην  καριέρα μου. Την μεγαλύτερη.  Ακόμα και από την αποκάλυψη για  το σκάνδαλο  του Αρχιμανδρίτη Γιοσάκη,  το παραδικαστικό, τα σκάνδαλα στην Ιερά Μονή Κυθήρων το 1996  και άλλα πολλά που με ακολουθούν στην 27χρονη επαγγελματική  πορεία.

Πορεία που μόνιμα από τότε που πάτησα το πόδι μου στην Νέα Υόρκη το 2000 σε επαγγελματική και σταθερή βάση κάποιοι προσπάθησαν μετά μανίας να αμαυρώσουν. Στην αρχή με  ψίθυρους. Μετά πιο άγρια.   Με λάσπη. Βρομιές. Ανηθικότητες. Συκοφαντίες. Ύβρεις. Φαντασιώσεις. Και στο τέλος αναρωτιέμαι  τι μένει;  Η  για άλλη μια φορά πρόσφατη  δεύτερη στην σειρά,  δικαστική πανηγυρική  δικαίωση μου, με την καταδίκη του «συνάδελφου» Θανάση Τσίτσα. Μια καταδίκη –έχουμε λόγους που δεν δημοσιεύουμε ακόμα τα πρακτικά της δίκης της 6^ης Ιουνίου 2012 θα δημοσιευθούν στο σύνολο τους λεπτό προς λεπτό -  που αποτέλεσε ηχηρό ράπισμα στις παρίες   και όλων των άλλων ηθικών συναυτουργών του στις μπούρδες που αράδιαζαν επί μια 10ετια τώρα. Από στόμα σε στόμα.  Η πιο ηχηρή κραυγαλέα απάντηση στον πόλεμο που έχω δεχθεί προσωπικά. Άλλη μια δικαίωση.  

ΠΟΛΕΜΟΣ ΛΥΣΣΑΛΕΟΣ. ΜΕ ΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΜΠΑΘΕΙΑ.

 Ένας πόλεμος που φυσικά δεν πρόκειται να σταματήσει εκ μέρους τους. Και όσο δικαιώνομαι τόσο θα γίνεται πιο μανιώδης. Λυσσαλέος.  Ας είναι. Εδώ είμαι χτυπάτε.  Ήδη αυτή την περίοδο που μιλάμε παίζεται άλλο ένα μεγάλο παιχνιδάκι… Για να δούμε που και πως θα καταλήξει. Θα δείξει. Πάντως μέχρι στιγμής –και αυτό είναι μήνυμα προς όλους εκείνους τους υποχθόνιους που δρουν υπογείως – έχουν κάνει μεγάλα κραυγαλέα λάθη. Λάθη που προδίδουν…. Μόνο που αυτή την φορά, μετά την υπόθεση Θάνου Δημάδη –σκέψου να είχαμε αποκαλύψει και όλο το story – έχουν αλλάξει πολλά… Πάρα πολλά. Στην Αθήνα πλέον σε αρκετά κέντρα εξουσίας γνωρίζουν πολύ καλά τι παίζεται εδώ και χρόνια εις βάρος μας. Υπάρχουν επίσημες εκθέσεις. Με στοιχεία και ντοκουμέντα για το ρόλο που παίζουν  κάποιοι,  άλλοι φανερά και άλλοι, επαναλαμβάνω προσεχτικά ύπουλα και προ πάντων υπόγεια… Στην Αθήνα πια ξέρουν  πολύ καλά τι συμβαίνει με τους ανταποκριτές στην Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον. Αυτό κρατήστε το πολύ καλά. Γιατί θα έχει και μεγάλη συνέχεια με όσα αυτή την περίοδο διαδραματίζονται. Αυτά που διαδραματίζονται  έχουν όλες τις προϋποθέσεις… τις  αποχρώσεις ενδείξεις…(προς το παρόν) ενός ακόμα σκανδάλου. Ενός σκανδάλου με απρόβλεπτες συνέπειες. Για πολλούς… Η εμπλοκή των οποίων φαίνεται κάτι περισσότερη από σίγουρη. Δεδομένη. Τι προσπαθούν να πετύχουν; Τι επιχειρούν και εναντίον ποιου; Και γιατί ;  θα το δούμε. Κάποια στιγμή. Στο απώτερο μέλλον…  

Το γιατί; Τι είναι; Τι θέλει να πει ο «ποιητής»; Θα το πούμε εν ευθέτω χρόνο… Ξέρετε ότι ουδέποτε  έχουμε αφήσει να πέσει κάτι κάτω… Μπορεί κάποιες φορές  να αργούμε και πάντα υπάρχει λόγος πολύ σοβαρός ,  στις προαναγγελίες μας για τις επερχόμενες  αποκαλύψεις μας,    αλλά ποτέ δεν λησμονούμε. Όσο χρόνος και περάσει.  Στο τέλος του χρόνου δημοσιεύονται όλα και κάνουν θέμα. Δημιουργούν εξελίξεις. Γεγονότα. Πολλές φορές καθοριστικά και αποφασιστικής σημασίας για την κοινωνία και εν προκειμένω για την Ελληνική κοινότητα στις ΗΠΑ.

Μια ματιά στο παρελθόν και την επαγγελματική μας πορεία αρκεί για να επιβεβαιώσει του  λόγου το αληθές. Υπομονή λοιπόν. Μετά από καιρό, όταν και όποτε θα είναι ώριμος ο χρόνος. Όταν θα υπάρχουν τα επαρκεί στοιχεία… τα ντοκουμέντα και οι αποδείξεις  τότε και μόνο τότε θα αποκαλύψουμε –ίσως και με την «ξαφνική»  έκδοση ενός ειδικού βιβλίου  που θα εξιστορεί όλα αυτά που έχουν συμβεί αρχής γενομένης από  αυτό το περίεργο χρονικό διάστημα που διανύουμε και σε προσωπικό επίπεδο  σε Αθήνα, Νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον και Ευρώπη… εξιστορώντας άγνωστα περιστατικά σε αυτόν τον άνισο και λυσσαλέο πόλεμο. Πόλεμο, προς θεού όχι εις βάρος μας αλλά εις βάρος και εναντίον της αλήθειας για καταστάσεις και γεγονότα που έχουν να κάνουν με το πώς κάποιοι αντιλαμβάνονται στην Αμερική, την «επαγγελματική» δημοσιογραφία… Υπομονή λοιπόν. Είπαμε σήμερα δεν είναι καιρός και ώρα για αποκαλύψεις. Φτάνουν οι αποκαλύψεις. Τώρα είναι καιρός του σιγάν…            

Η νέα περίοδος θα φέρει πολλές και δραστικές αλλαγές κυρίως στα της ομογένειας στις ΗΠΑ. Έρχονται πολλά και νέα. Αυτό το διάστημα σχεδιάζονται νέες δραστηριότητες. Σε όλα τα επίπεδα. Η νέα χρονιά θα είναι καθοριστική για όλους μας. Θα αλλάξουν πολλά…  Φυσικά αυτό που δεν θα αλλάξει, είναι η δική μας προσήλωση σε σταθερές αξίες. Οράματα. Ιδανικά και την γνώριμη επιμονή μας στην αποκάλυψη της αλήθειας.  Το ίδιο δυναμικά θα συνεχίσουμε από όπου και αν είμαστε. Είτε στην Ελλάδα. Είτε στην Νέα Υόρκη. Αν και προσωπικά νοστάλγησα την πατρίδα μετά από 15 χρόνια συνεχούς και μόνιμης παρουσίας στα ξένα... Από το 1995 στην αρχή με μεγάλα διαστήματα παραμονής στην ΝΥ και εν συνεχεία ως μόνιμος κάτοικος σε σταθερή και επαγγελματική βάση. Δεν ξέρω. Είναι καιρός που γίνονται πολλά… στο παρασκήνιο,   και κυρίως  σημαντικά και αποφασιστικά καθοριστικά στην ζωή ενός ανθρώπου που αναγκαστικά πολλές φορές η ζωή επιβάλει,  πέραν και πάνω της θελήσεως του, επιλογές πολύ πιο διάφορες από αυτές που στην πραγματικότητα θα επιθυμούσαμε. Η ζωή είναι ένα ταξιδάκι και καμιά φορά για αλλού ξεκινάς και αλλού σε βγάζει… αρκεί το λιμάνι να είναι απάνεμο… θα δείξει. Δεν λέω πολλά. Δεν χρειάζεται. Περισσότερα πιο προσωπικές σκέψεις όταν και αν θέλετε στο πιο προσωπικό μου blog. Εκεί όντως έχω την διάθεση προσεχώς να καταθέσω κάποιες σκέψεις μου.  Μάλλον σημαντικές… για μένα.   

Επανέρχομαι.  Σε αυτή την πολυδαίδαλη και πολυκύμαντη θυελλώδη  διαδρομή (μου) στην Νέα Υόρκη,   δεν μπορώ να μην ευχαριστήσω (ξανά και ξανά) την Φανή Πεταλίδου (ιδρύτρια της ιστορικής εφημερίδας ΠΡΩΙΝΗ)  χάρη στην μόνιμη και σταθερή ηθική -και όχι μόνο-   υποστήριξη της οποίας συνεχίζουμε να δίνουμε μάχες. Να είμαστε εδώ. Θα επαναλάβω ότι στο ξεκίνημα μας, με την έντυπη δοκιμαστική πιλοτική έκδοση μας (των 168 Ωρών)  ήταν Εκείνη η κινητήριος δύναμη μας.  Εκείνη που εμπιστεύτηκε τις ικανότητες και την δυναμική της ομάδος μας. Τόλμησε. Μας στήριξε. Και είμαστε ακόμα εδώ! Το ίδιο οφείλω να ευχαριστήσω και έναν μεγάλο γνωστό επιχειρηματία της Ομογένειας –και δεν είναι κανείς από αυτούς που θα πάει το μυαλό σας -  υποστηριχτή μας που στο πρώτο ξεκίνημα μας,   το όνομα του οποίου έχουμε δεσμευθεί δεν θα αποκαλύψουμε και η επιθυμία του απολύτως σεβαστή, μας στήριξε με ένα όχι ευκαταφρόνητο ποσό… Πάντα με την συνδρομή και παρότρυνση της Φανής Πεταλίδου στην οποία οφείλουμε πολλά, αν όχι όλα, και κυρίως την συνεχή αδιάλειπτη και μόνιμη παρουσία μας παρά τον –επαναλαμβάνω λυσσαλέο πόλεμο εις βάρος μας με λάσπες , ανηθικότητες ύβρεις βρομιές και συκοφαντίες – στα λεγόμενα ομογενειακά ΜΜΕ. Αν και ποτέ δεν δεχθήκαμε ότι αποτελούμε ομογενειακό ΜΜΕ.

Για αυτό και στο άμεσο προσεχές μέλλον, στο νέο σχεδιασμό τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν.  Το GreekAmericanNewsAgency.com θα συνεχίσει με άλλη όμως θεματολογία. Όχι πολύ διαφορετική από αυτή που έχετε συνηθίσει. Επικεντρωμένη όμως σε  μια άλλη βάση. Ποια; Θα φανεί σύντομα με το νέο site που θα βγει στον αέρα μετά τις 15 Σεπτεμβρίου. Και ως τότε είπαμε για ότι έκτακτο εδώ. Από  όπου ξεκίνησαν όλα στα τέλη του 2004. Από αυτό εδώ το blog. Ένα ιστολόγιο που επίσης θα λάβει άλλη μορφή.  Σε ότι αφορά τα καθαρώς εσωτερικά δρώμενα  της ομογένειας,  από άκρη σ άκρη της Αμερικής, και όχι μόνον,  και εδώ θα υπάρξει μια ευχάριστη έκπληξη, μια νέα προσπάθεια θα έρθει να καλύψει τον μεγάλο αυτό χώρο.

Και μιας και μιλάμε για τα εσωτερικά, σε ότι αφορά τα Ομογενειακά ΜΜΕ, δεν μπορούμε να μην καλωσορίσουμε στην μεγάλη οικογένεια των ΜΜΕ της ομογένειας,  την καλή φίλη Γιάννα Νταρίλη η οποία όντως αναλαμβάνει ένα δύσκολο έργο. Πολύπλευρο. Πολυδιάστατο. Σχεδόν εξ αρχής σε μια νέα βάση. Με ήθος. Επαγγελματισμό. Σοβαρότητα. Υπευθυνότητα. Και όχι μόνο με γνώμονα το κέρδος. Το κανάλι αυτό οφείλει και πρέπει να έχει και εθνική αποστολή. Για αυτό χρειάζεται δρόμος. Πολύς. Αναδόμηση, και επανασχεδιασμός.  Με νέο –ελπίζουμε καθαρό  έντιμο και ηθικά στοιχεία – δυναμικό στην νέα μεγάλη προσπάθεια που ξεκινά για το ανανεωμένο εθνικό κανάλι της Ομογένειας του οποίου ηγείται. Καλή επιτυχία Γιάννα μου. Και πρόσεχε. Πρόσεχε πολύ.  Άλλαξε τα όλα. Και κυρίως την προηγούμενη παλιά νοοτροπία.  Μακάρι η φρεσκάδα. Η νεανικότητα. Η μορφιά και η ακαταμάχητη γοητεία σου να ενισχυθούν και με απαράμιλλο  θάρρος. Τόλμη για τομές. Θράσος αν χρειαστεί σε κάποιους νεοφανείς τσαμπουκάδες που νομίζουν ότι μπορούν να ταπεινώνουν, με το πρόσκαιρο  παράνομο ή «νόμιμο» καινοφανή  σκανδαλώδη  νεοπλουτισμό   τους. Κάθε επιτυχία λοιπόν στο έργο σου. Εμείς θα είμαστε εδώ και θα παρακολουθούμε. Θα καταγράφουμε και όταν και όποτε χρειάζεται θα αναδεικνύουμε τα καλά και θα στηλιτεύουμε τα κακώς κείμενα όταν και αν ποτέ υπάρξουν… Πάντα με γόνιμη και θετική διάθεση επ’ ωφελεία του  κοινού καλού.  Επί τη ευκαιρία διαβάστε την παρουσίαση του θέματος και τις δηλώσεις στην καλή συνάδελφο Μαριλένα Μελά  της Γιάννας Νταρίλη  στο Πρώτο Θέμα της Κυριακής 19 Ιουνίου 2012. Απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση συνεργασίας σε όσους έχουν την θέληση και το μεράκι να συμβάλουν σε αυτό το νέο που επαγγέλλεται με την Νέα  Ελληνική Τηλεόραση που εγκαινιάζεται με την δική της υπογραφή. καλή επιτυχία λοιπόν. Σιδεροκέφαλη και υπομονή. Όλα θα γίνουν όταν έχει σχέδιο. Και εσύ όπως φάνηκε έχεις και σχέδιο και προοπτικές.        

Στα καθ υμάς,  θέλω για άλλη μια φορά να ευχαριστήσω από βάθους καρδιάς όλους τους φίλους μας. Αναγνώστες μόνιμους και ευκαιριακούς για τα σχόλια τις κρίσεις ή και τις επικρίσεις τους. Όλα χρειάζονται. Για να μας κάνουν καλύτερους. Όλους σας. Συνεργάτες. Ομογενείς. Συναδέλφους από Ελλάδα και από ολόκληρο τον κόσμο που μας εμπιστεύονται με τα άρθρα τις αναλύσεις και τα ρεπορτάζ τους.

Σε αυτό το καλοκαιρινό σημείωμα μου άφησα τελευταία στις αναφορές και τις ιδιαίτερες και θερμές ειλικρινείς ευχαριστίες  μου κάτι διαφορετικό. Πιο προσωπικό.  Για αυτό  κυρίως πρώτα και πάνω από όλους –και παρακαλώ να το δείτε με κατανόηση-  από όλα την καλή  καταξιωμένη  συνάδελφο, και πάνω από όλα σταθερή φίλη,  Δέσποινα Συριοπούλου. Φίλη και  σύμμαχο στην ζωή. Στα προβλήματα. Στις δυσκολίες. Στις πίκρες και στις χαρές.  Τον άνθρωπο που ήρθε κοριτσάκι στην Νέα Υόρκη άβγαλτο. Δροσερό. Και κατάφερνε πάντα να κρατά τους πάντες  γύρω της σε εγρήγορση  αιχμαλωτίζοντας τους με το αυθόρμητο χαμόγελο και την  μόνιμη διαχρονική περίεργη προσωπική της  γοητεία. Γοητεία στην οποία πολλές φορές υποκύπτουν ακόμα και οι πιο σκληροί,  ξύλινοι και  άλλοτε μοχθηροί άνθρωποι. Πρόσωπα  που ουδείς τολμά να πλησιάσει αφού και μόνο το παγωμένο βλέμμα τους σε απομακρύνει. Να είσαι καλά Δέσποινα Συριοπούλου.  Κράτα την ζωντάνια που είχες πάντα. Βάλε περισσότερο χρώμα, τόλμη, θάρρος και επιμονή στην ζωή σου. Από εδώ και στο εξής.  Θα σου χρειαστεί. Χαμογέλα όσο περισσότερο γίνεται. Μείνε όπως ήσουν όταν σε πρωτογνώρισα… Με εκείνη   την επιτηδευμένα  αφτιασίδωτη  περίεργη ομορφιά… 

Ομορφιά που μαγνητίζει και  που παρά τις δυσκολίες, τον υπόγειο και λυσσαλέο  πόλεμο (και εις βάρος σου δυστυχώς)   πολλές φορές, εξακολουθεί το βλέμμα σου να μαγνητίζει. Ομορφιά  και γοητεία που σμιλεύεται μέσα από τον  καθημερινό  σκληρό και δύσκολο πολύ διάστατο  αγώνα που δίνουμε καθημερινά μαζί με φίλους και συνεργάτες   εδώ και μια 12ετια στην Νέα Υόρκη. Μάχη και αγώνας  για μια άλλη διαφορετική αληθινά επαγγελματική χωρίς φραγμούς και όρια, ενημέρωση. 

Ενημέρωση και πληροφόρηση   παρά τις αντιξοότητες. Το κυνήγι. Την κακότητα. Τα πισώπλατα μαχαιρώματα «συναδέλφων» (ο θεός και η συνείδηση τους το ξέρει… αν και κατά πόσο είναι αληθινά συνάδελφοι και φυσικά η κοινωνία που τους έχει πάρει χαμπάρι όλους… μα όλους και εκείνους που-νομίζουν ότι -  κρύβονται πίσω από άλλους )  και κυρίως πόλεμος υπόγειος  από ανθρώπους που έχουν ευεργετηθεί ποικιλοτρόπως στο παρελθόν. 

Μάχη και αγώνας    για να μην ενδώσουμε σε διάφορους πειρασμούς(…) ή συσχηματισμούς των καιρών μας. Εδώ θα είμαστε λοιπόν. Σε λίγο. Πιο δυναμικοί. Με σταθερές αξίες. Προσηλωμένοι στην «γραμμή»  και στις σταθερές συντεταγμένες που έχουμε χαράξει… και μας έχουν χαράξει…  

Καλά να περνάτε. Εις το επανιδείν.να προσέχετε τον εαυτό σας. Έρχονται δύσκολες ημέρες και ώρες  κυρίως  για όσους βρίσκονται στην πατρίδα μας. Πολύ δύσκολες ώρες. Τραγικές στιγμές. Θα πούμε όμως και θα γράψουμε για αυτά με ρεπορτάζ, αναλύσεις, έρευνες, άρθρα , απόψεις και γνώμες  ειδικών στην νέα μας ιστοσελίδα που σχεδιάζεται πυρετωδώς από την ομάδα των τεχνικών μας. 

Πεντέλη. Αθήνα. Ελλάδα. 

Α.Σ.