Η 4η ΙΟΥΛΙΟΥ αφορμή για άλλη μια συνάντηση και σμίξιμο μεταξύ των Ελλήνων της Αμερικής.

4 Ιουλίου 2010, Νέα Υόρκη. Είμαστε 10 χρόνια πια στην Αμερική, παρόλο που  γενικώς δεν πάμε εύκολα σε πολύ ιδιωτικές-μαλλον οικογενειακές - συναντήσεις όταν και όποτε έχουμε κληθεί (και αυτό πολύ σπάνια...από Έλληνες... αντιθέτως οι αμερικανοί άλλης εθνικής καταγωγής προσκαλούν πάντα με ειλικρίνια) εν τούτοις κάποιες φορές ανταποκριθήκαμε σε κάποιες προσκλήσεις  όταν νιώσαμε ότι η πρόσκληση δεν υποκρίπτει σκοπιμότητες, θολούρες και γενικά δεν αφορά θέματα της ομογένειας και στα δρώμενα της. Έτσι και αυτή την φορά, αποδεχθήκαμε μια θερμή πρόσκληση του  καταξιωμένου, σεμνού  και διακεκριμένου -αλλά low profile - Χιώτη Ιατρού Dr. Νικόλαου Ζύμαρη -Λύγαρη  και της αδερφής του ευγενικής κας Δώρας. Οι προσκλήσεις αυτό το τελευταίο διάστημα από τις δυο  ευγενικές ψυχές πολλές, συνεχείς και πυκνές,  έτσι είπαμε αυτή την φορά να το συνδυάσουμε και με την εθνική αμερικάνικη εορτή της εθνικής ανεξαρτησίας της Αμερικής και έτσι πήγαμε και εμείς στο τραπέζι της αγάπης που έστρωσε για τους φίλους του Έλληνες και μη ο κύριος Νίκος και η κυρία Δώρα.  

Περιττό να πούμε για την Αβραμιαία αλλά  γνήσια ελληνική φιλοξενία. Φιλοξενία  που συνοδεύεται από αγνό και αδόλευτο χαμόγελο, καλοσύνη και υποδοχή σεμνή μα γεμάτη ειλικρίνεια. Αν πούμε για τα κεράσματα και τα γλυκίσματα από που αν αρχίσουμε και που να τελειώσουμε και τις δεν έχει το φιλόξενο ελληνικό τραπέζι του κ. Νίκου και της κας Δώρας ψητά, σαλάτες εποχής, ειδικές σπεσιαλιτέ της κ. Δώρας-μη ρωτάτε γιατί  αν συνεχίσουμε τις περιγραφές θα πεινάσετε- τα αναψυκτικά τα γλυκά ένα σωρό αγαθά πλούσια και ευλογημένα τα ελέη του θεού στο σπιτικό τούτο. Μα πάνω από όλα τούτο που θαυμάζει κανείς είναι η ανοιχτότητα της καρδιάς. Φιλέξενοι  και καλοσυνάτοι άνθρωποι. Ξέρουν να δημιουργούν χημεία μεταξύ των προσκεκλημένων τους απλοί της καθημερίνοτητας άνθρωποι, απόμαχοι της ζωής που τώρα πια ζουν με της αναμηνήσεις τους όπως ο κ. Νίκος που ήρθε εδώ το 1929 μαζί με την οικογένεια και τα 4 αδέρφια του όλοι υπηρέτησαν στον Αμερικανικό στρατό. Η κυρά Μαρία και ο κύριος Πάτροκλος, ο κ. Χρήστος και η σύζυγος του από τον Πόρο,  η γιαγιά 84 ετών με την φωτογραφική μηχανή και οι το ζεύγος των ιατρών από την Ιδνία και φυσικά ο αθόρυβος σεμνός και λιτός στο λόγο αλλά μεστός στις γεύσεις των ψητών κυρ Κώστας αλλά και  άλλοι αρεκτοί Έλληνες που ήρθαν όλοι μαζί να συνεορτάσουν τούτην την "ξένη" εορτή. "είναι για μας μια ευκαιρία να ανταμώσουμε. Να μιλήσουμε. Να σκεφθούμε και να προβληματιστούμε για την πατρίδα για το μέλλον τούτης της κοινότητας αλλά και για να αποτίσουμε φόρο τιμής στους ήρωες της χώρας που μας φιλοξενεί. Ευκαιρία να θυμηθούμε τα παλιά μας...τις καλές ημέρες της ομογένειας που λέγαμε και κάναμε και κανά καλό...τώρα άλλαξαν όλα..." μας λέει ο Ιατρός  εκ Χίου κ. Νικόλαος Ζύμαρης γεμάτος  απογοήτευση που προβληματίζει.

 Όλοι οι προσκεκλημένοι τους διαλεγμένοι ένας και ένας. Όλοι κρατούν ζωηρό το ενδιαφέρον τους για την Ελλάδα και την Κύπρο. "έχω εδώ 36 χρόνια και δεν έχω πάει στην Κύπρο απίο τότε που ήρθαμε μα θέλω να πάω...οι δουλειές.... τα παιδιά... έχβ τρεις υιούς ο ένας στην πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ ο άλλος στα οικονομικά και ο τρίτος ακόμα κοντά μας στο σπίτι και δυο εγγονάκια..Δόξα Σοι ο Θεός". Η κουβέντα ανάβει και γρήγορα πάει στην κατάσταση στην Ελλάδα όλοι συζητούν για το μέλλον της χώρας. Της γεννέτηρας... Της πατρίδας μας... Όλοι παρακολουθούν τα νέα από την τηλεόραση ο κυρ Νίκος από την άλλη τρέχει με την κυρία Δώρα από τραπέζι σε τραπέζι να μη τύχει και λείψει κάτι, μα το νερό, αναψυκτικά, ψητά, πρώτο δεύτερο και τρίτο πιάτο και ξανά ψητά, μετά ο καφές και τα γλυκίσματα... Οι κουραμπιέδες της κυρά Μαρίας από την Κύπρο... Όλα ταχτοποιημένα στην θέση τους, με ευγένια και τακτ οικοδεσπότου που ξέρει τι θα πει Ελληνική φιλοξενία. "Πικραίνομαι να βλέπω την πατρίδα μας σε τούτη  την κατάσταση, δεν ξέρω τι να κάμω; πως να προσφέρω ; πως να συνεισφέρω και εγώ με τις μικρές μου δυνάμεις" θα μας πει ο κ. Χρήστος. "Εμείς προσφέρουμε μέσα από τις "ΜΗΤΕΡΕΣ" σε όποιον έχει ανάγκη και χρειάζεται βοήθεια. Σηρίζουμε οικογένειες και καρκινοπαθείς. ο Σύλλογος φτιάχτηκε την 10ετια του 1980 και μέχρι σήμερα κάνουμε αυτό που μπορουμε για κάθε περίπτωση. Ότι μπορούμε να απαλύνουμε τον  ανθρώπινο πόνο.." Μας λέει η κυρά Μαρία. 

 Όλα επιπώθηκαν σε τούτη τη μάζωξη. Από τα εθνικά μας θέματα που όλοι αγωνιούν μέχρι την οικονομία της Ελλάδος και από την εσωτερική κατάσταση της ελληνικής κοινότητας με τα καλά και τα αρνητικά της  όλα σχολιάστηκαν με κάθε τρόπο. Κάποια στιγμή μας κάνει νόημα ο κυρ Νίκος να πάμε να δούμε κάτι... κατεβαίνουμε τα σκαλιά και τι να δούμε ένα μικρό θησαυρό... Μια βιβλιοθήκη με συλλετικά βιβλία ελληνικά και ξενόγλωσα. "Μια ζωή τα μάζευω...και δεν ξέρω τι να κάνω..θέλω κάτι να φτιάξω να έρχονται εδώ να διαβάζουν οι νέοι και όσοι έχουν όρεξη...τι λέτε θα κάνουμε κάτι..;" Πιάσαμε να φυλομετράμε τα βιβλία... και τι δεν είχε μέσα η προχειροφτιαγμένη βιβλιοθήκη του κ. Ζύμαρη,  από παλιά τεύχη περιοδικών που έχουν πάψει εδώ και 10ετιες να κυκλοφορούν συλλετικά τεύχη δηλαδή, μέχρι σπάνιες ακυκλοφόρητες  συλλεκτικές εκδόσεις... Θερμοκρασία κατάλληλη για φυλάει σπάνια βιβλία... κούτες από εδώ και εκεί στιβαγμένες με βιβλία και περιοδικά αταξινόμητα... και τις δεν είχε μέσα τούτο το χαμηλοτάβανο δωμάτια... μα πάνω από όλα ξεχείλιζε γνήσια ελληνική καρδιά από εκείνες που είναι πάντα  έτοιμες να προσφέρους όπως έγινε εδώ και 200 χρόνια που οι Έλληνες "κατέκτησαν" και τούτη την γη με τον πολιτισμό, την ιστορία τα έθιμα και τις παραδόσεις τους... Ο Θεός να σας έχει καλά όλους πάντα να ανοίγετε τις καρδιές σας και πάντα να ξεχωρίζετε από τα κακά και στοιχειωμένα βαθιά στα τρίσβαθα της φυλής μας που κάνουν το μεγάλο κακό  στην Ελληνική κοινότητα όχι μόνο των ΗΠΑ αλλά και αλλού. Μγεαλύτερο κακό από την διχόνοια δεν έχει ματαδεί τούτη η φύτρα των ανθρώπων πάμω στην γη από τις διχόνιες μάθαινουν οι άλλοι λαοί πως έχουν να κάμουν με έλληνες... Ε, τούτη η μάζωξη Σύναξη θα την ονόμαζα, ξεχώριζε από αρκετές  άλλες που έγιναν σε όλην την Αμερική από τους Έλληνες...ξεχωρίσε -για μας -γιατίο μέσα από την απλότητα των ανθρώπων αναδείθηκε το μεγαλείο της Ελληνικής Ψυχής. Της Ελληνικής Ψυχής που όταν παραμερίζει τον φθόνο και την αντιζηλία, τα πίση και  τα πάθη θεριεύει και γίνεται σαν ένα Σώμα. Μια Ψυχή. Μια δύναμη που κατακτά τον κόσμο με τον πολιτισμό τα ήθη και τις παραδόσεις. Για αυτό και βάλθηκαν να βάζουν το μικρόβιο του διχασμού μέσα μας έτσι που τώρα πια να αυτοναπαράγεται σα μετοδοτικός μολυσματικός υιός...

Μα τούτος ο μολυσματικός υιός καμία φορά όταν βρίσκει ισχυρά αντισώματα μέσα στις καρδιές των ανθρώπων ψοφάει αμέσως. Και ποια είναι τα ισχυρά αντισώματα αυτά. Η επιστροφή στις ρίζες μας. Στα μεγάλα και άξια οράματα του έθνους και της πατρίδας. Η Συνέχεια της γλώσσας με συνέπεια στην πολιτιστική, πολιτισμική και θρησκευτική μας παράδοση. Μα πέρα και πάνω από όλα ο μολυσματικός υιός πεθαίνει μόλις ψυφά το ΕΓΩ θυσία στο ΕΜΕΙΣ. Όταν το μάθει συλλογικά ο Ελληνισμός αυτό τότε όλοι οι Έλληνες θα είναι σα τούτην την καλή παρέα του κυρ Νίκου και τις κυρίας Δώρας που πάντα μαζεύουν γύρω τους ανθρώπους χωρίς σκοπιμότητα. Ανοίγουν το σπιτικό τους και κερνάνε καλοσύνη. Φιλοξενία. Πολιτισμό. Χαμόγελο που τόσο λείπει και ένα καλό λόγο. Ένα λόγο καλό για τον κάθε ένα. Αυτό που τόσο έχει ανάγκη να ακούσει κάποιος εδώ στην ξένη γη...Ένα καλό και ειλικρινή Λόγο. Έτσι ανταμώνουν των Ελλήνων οι κοινότητες και έτσι μόνον εορτάζουν με κάθε αφορμή. Να είστε και οι δυο σας. Μακάρι όλων των Ομογενών οι καρδιές να ήταν σα του ιατρού του Νικόλαου Ζύμαρη -Λύγαρη και της κυρίας Δώρα. Να δώσει ο θεός να υπάρχουν και άλλες τέτοιες κρυμένες καλές ελληνικές ψυχές που με το παράδειγμα τους μπορούν να φωτίζουν και σα τα κερί που νικά το σκοτάδι να αποτελούν το φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση. Να είστε ευλογημένοι όπου και αν είστε εσείς οι χιλιάδες Έλληνες σαν τον κύριο Νίκο και σαν την κυρία Δώρα. Να είστε καλά όπου και αν είστε και πάντα να ανοίγετε όχι μόνο το σπιτικό σας αλλά και τις καρδιές σας για να ανταμώνουν οι Έλληνες για το καλό και το άξιο που οφείλει να αποδίδει η μια γενιά στην άλλη. Κάπως έτσι ελπίζουμε να εορτάζουν οι Έλληνες της Αμερικής όλες τις μαζώξεις και  τις συνάξεις τους κάθε φορά που ανταμώνουν να φιλώνουν να γελάνε και να μιλάνε για την πατρίδα μας. Τη χώρα του Ήλιου και της Ελιάς. Την  χώρα των θεών και της Ορθοδοξίας. Μακάρι να είναι έτσι όλες οι συνάξεις και όλες οι μαζώξεις των Ελλήνων. Μακάρι...   
Αλέξανδρος Στεφανόπουλος

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ