Η ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Του Βασίλη Καρβέλη, 

Ο Στέλιος Καζαντζίδης το 1998 σε μιά συνέντευξη με τον τότε δημοσιογράφο και νύν πολιτικό της ΝΔ, Αργύρη Ντινόπουλο, (ρε, πως τα φέρνει η ζωή) είπε: Συνηθίσαμε πια οι Έλληνες τόσα χρόνια! Ξέρεις τι είναι να ζείς με την ελπίδα ότι θα ξυπνήσεις με ένα καλύτερο αύριο και να μήν έρχεται ποτέ; _Ο δε Αργύρης Ντινόπουλος του λέγει: Γιατί τόση απογοήτευση κ. Καζαντζίδη; Μα εδώ πέρα λέμε ότι θα μπούμε στην Ευρώπη και θα ’ρθουνε κάποιες μέρες που θα ’χουμε την ΕΕ και... _Τον διακόπτει ο Στέλιος λέγοντας: Να το δω αυτό το έργο... Που το παίζει; _Ο δε Αργύρης συνεχίζει λέγοντας με φοβερό ένστικτο: ...και θα εκσυγχρονιστούμε! _Ο δε Στέλιος γελόντας του απαντά: Αστεία, πολύ αστεία. Ήμουνα νιός και γέρασα!Από πιτσιρίκος τα ακούω αυτά. Δεν αγαπιέται η Ελλάδα, δεν την αγάπησαν την Ελλάδα πότε οι πολιτικοί μας! Μα ποτέ! Μόνο λόγια, έργα ουδείς. Πολλοί λίγοι πολιτικοί πέθαναν μπατίρηδες. Μακάρι οι πολίτες να βρούνε δύναμη να παλέψουν για τα συμφέροντά τους, για τα παιδιά τους, για τα σπίτια τους. Να βγούν να χτυπήσουν τη μπουνιά τους, όπου μπορεί και νομίζει ο καθένας! Ζητώντας μια κυβέρνηση με ότι πιό τίμιο υπάρχει. Να βρεθούν, τέλος πάντων, δέκα άνθρωποι, να πούν «να την σώσουμε πια αυτή τη πατρίδα» γιατί είναι κρίμα! Είμαστε η ωραιότερη χώρα του κόσμου και δεν έχει μείνει από τους πολιτικούς της τίποτα όρθιο. Νισάφι πιά, για όνομα του θεού. Δεν θα ξυπνήσουμε πιά. Τόσο μας έχουν ποτίσει αφιόνια οι κύριοι της Βουλής; -- Δυστυχώς οι Έλληνες δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πως την Ελευθερία μπορεί να σου την δώσει μόνον η Ελλάδα ως σύνολο και όχι οι συνέλληνες της ΕΕ ως πρόσωπα. Γιαυτό ως κολοθελητές Σαμαρίτες έχουμε εξορκίσει με τον οίκτο του βουλέματος την ύπαρξη της δοξασμένης Ελλάδος. Δηλαδή της Ελλάδας της οποίας η αξία δεν μπορεί να μετρηθεί σε ελεημοσύνες της Τρόϊκας. Όπως δεν μπορεί να μετρηθεί σε Ευρώ η αξία της Ακρόπολής της και του Παρθενώνα της. Που χωρίς αυτόν δεν μπορεί να υπάρξει η Ευρώπη του Ολύμπου. Δηλαδή η κόρη του Φοίνικα και της Τελέφασσας. Την οποίαν ερωτεύτηκε η ύψιστη θεότητα του ελληνικού πάνθεου, Δίας. Η μάνα Πατρίδα και η μάνα Δημοκρατία δεν μπορούν να σταθούν όρθιες εάν δεν τις υπερασπίσουμε με νύχια και με δόντια. Που όμως να υπάρξει στους Έλληνες η ψυχική δύναμη για να αποκαταστήσουμε την συμβουλική αξία της Γενέτερας των Αρχαίων Ελλήνων και της Δημοκρατίας. Η οποία εξακολουθεί να ενδιαφέρει την Ευρώπη του Δία και όχι την Ευρώπη εκείνη της Moody, του Fitch και της P&S. Ώστε να σηκώσουμε τον Άγιο Τόπο της Ευρώπης « Ελλάς» από τον βούρκο της οικονομικής πανωλεθρίας που τον πετάξανε οι άχρηστοι πολιτικοί της με τον υπερδανεισμό της Goldman Sachs, που ήταν, από το 1906, συναίτερος της Lehman Brothers. Διότι όπως λέει και ο Ήρωας του ’21 Μακρυγιάννης «Λευτερωθήκαμε από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμε εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης». Με την ακαθαρσία αυτήν η ελληνική κοινωνία έχει μετατραπεί σε ένα πρεζόνι, που τη δόση του θα την εξασφαλίζει ο νωθρός και θνησιγενής καπιταλισμός των Αγορών. Βέβαια οι Έλληνες μπουχτισμένοι από φόλες πακέτα στήρηξης, δικτατορίες και κατοχές, κατορθώσαμε - εκεί γύρω στο 2004 – να φθάσουμε στα «ουράνια» της Ευρώπης του Δία, της κοινότητας των πολιτικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων. Αλλά οι αχυροάνθρωποι πολιτικοί μας κάνανε ότι μπορούσανε για να μας γκρεμοτσακίσουν από τον Παράδεισο της Δημοκρατικής Ευρώπης στην Αμερικανική Κόλαση του Διεθνές Νομισματικού Ταμείου της (ΔΝΤ). Το οποίον είναι σε γενικές γραμμές απαχθές ή και εχθρικό στις απόψεις του για δημοκρατία, ανθρώπινα και εργατικά δικαιώματα. Οι δε κατευθυνταί της πολιτικής του εσκεμμένα στήριξαν καπιταλιστικές στρατιωτικές δικτατορίες που πρόσκεινταν φιλικά σε αμερικάνικες και ευρωπαϊκές εταιρίες. Και η εφαρμογή των αντισυνταγματικών δανειακών συμβάσεών του έφεραν τον ελεύθερον Έλληνα της Ενωμένης Ευρώπης ξανά υπό την κυριαρχία και ξένη εξάρτηση. Ώστε η περιορισμένη εθνική κυριαρχία να έχει οδηγηθεί στην περιορισμένη Δημοκρατία. Γιαυτό, - πολιτικό σαν τον Τσουκάτο / γνωρίσαμε και το Μαυροκουρδάτο. / Μιά κι ανήκουν στο ίδιο συνδικάτο. / Τι κι αν λέγεται Τσίπρας ή Σαμαράς. / Ακούγοντάς το μας έρχεται ταμπλάς. _Δούλος ο ένας στης Siemens τ’αμπέλι. / Ο άλλος ήταν του Σουλτάνου κοπέλι, / ήτοι ένας από της Bilderberg τα μέλη. / Έτσι τη βγάλανε όλοι ζάχαρι και μέλι. _Με την φρικώδην τρέλα των δανείων / έγινε η ψωροκώσταινα φρενοκομείον. / Μαυροκορδάτος με αγγλικό πινάκιον. / Σαμαράς με το αδερφικό Μπενάκειον. Για να κατανοήσουμε τον λαβύρινθο της ελληνικής Οικονομίας πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν της σημερινής ελληνικής χρεοκοπίας, αρχίζοντας από το «Ελευθερία ή Θάνατος» του ΄21. Ενώ το καλοκαίρι του 1825 η Επανάσταση κρεμόταν από μια κλωστή, ο κακός δαίμονας της Ελληνικής Επανάστασης και το τυφλό όργανο της αγγλικής πολιτικής, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, υπέγραψε το «Σύμφωνο της υποτέλειας» με το οποίον το ελληνικόν έθνος έθετεν εκουσίως την ιεράν παρακαταθήκην της αυτού ελευθερίας, εθνικής ανεξαρτησίας και πολιτικής του υπάρξεως, υπό την μοναδικήν υπεράσπισιν της Μ.Βρετανίας. Έτσι η πάρα πολύ ακριβά αγορασμένη ελευθερία μας είχε χαρισθεί τόσον φθηνά εις τον τυχόντα και η Ελλάδα είχε γίνει από τότε αγγλικό προτεκτοράτο. Ωστε να μη κινδυνεύει η Αγγλία ν’ αποκλειστεί από την ανατολική Μεσόγειο και ν’ αποκοπεί ο δρόμος της προς τις Ινδίες. Μάλιστα δε ο δουλευτής των Τούρκων και ο αγαπημένος των τυράγνων (σύμφωνα με τον Μακρυγιάννη), Μαυροκορδάτος, στις 9 Φεβρουαρίου 1824, ως Πρόεδρος Εκτελεστικού είχε συνομολογήσει, υπό την παρότρυνση των Άγγλων καφαλαιούχουν, δάνειο 800.000 λιρών με τον οίκο Λόφναν. Ασχέτως που τα οικονομικά ποσά που είχαν συγκεντρωθεί από τη«Φιλική Eταιρεία», από τα λάφυρα του πολέμου και από το ό,τι είχε και δεν είχε ο ελλήνικός λαός αποτελούσαν σημαντικό έσοδο του Aγώνος και επαρκές τουλάχιστον για τα δύο πρώτα έτη του πολέμου. Το δάνειο είχε τόκο 5%, προμήθεια3%, ασφάλιστρα 1,5% και περίοδο αποπληρωμής 36 χρόνια. Ως εγγύηση για την αποπληρωμή του τέθηκαν από ελληνικής πλευράς τα δημόσια κτήματα και όλα τα δημόσια έσοδα της χώρας, που δεν είχε καν ακόμα δημιουργηθεί. Το δε ποσό που έφθασε στην επαναστατική διοίκηση ήταν μόλις 310.000 λίρες, αφού το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 59% του ονομαστικού (472.000 λίρες) και από αυτό παρακρατήθηκαν 140.000 ως προκαταβολή τόκων δύο ετών, 20.000 για χρεολύσια, 2.000 ως προμήθεια και άλλες δαπάνες. Σύμφωνα με τη δανειακή σύμβαση, το ποσό θα αποστέλλονταν στις Τράπεζες Λογοθέτη και Βαρφ, που είχαν έδρα στην αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο και θα παραδίδονταν τμηματικά στην ελληνική κυβέρνηση Μαυροκορδάτου, ύστερα από έγκριση της επιτροπής που την αποτελούσε η πρώτη αγγλική Τρόικα (λέξη επίκαιρη) ο Λόρδος Βύρων, ο συνταγματάρχης Στάνχοπ και ο Λάζαρος Κουντουριώτης (όργανο των Άγγλων και συνεργάτης του Μαυροκορδάτου). Στις 26 Ιανουαρίου 1825, οι ζάμπλουτοι Κουντουριώτες και Μαυροκορδάτοι κάθισαν στο σβέρκο των Ελλήνων το δεύτερο ληστρικό δάνειο πάλι από την Αγγλία. Αφού το πρώτο το κατάπιαν με το καθώς γράφει ο Xέρτσβεργκ «εξαγοράζοντας με λεφτά του δανείου τον Γκούρα, το πρωτοπαλίκαρό του, κι είναι γνωστό σ' όλους πώς ξεκαθάρισαν τους λογαριασμούς τους και με τον Oδυσσέα». T' ονομαστικό κεφάλαιο του δανείου από τον τραπεζικό οίκο των αδελφών Ρικάρντο ορίστηκε στα 2.000.000 λίρες με τόκο 5% και η πραγματική του τιμή, που θα έπαιρνε η Ελλάδα, μόλις έφτανε τα 55%. Δηλαδή 1.100.000 λίρες. Αλλά η ληστεία δεν σταμάτησε ίσαμ' εδώ, γιατί οι τραπεζίτες κράτησαν μπροστά 200.000 λίρες για τους τόκους δύο χρόνων, κράτησαν 3% για προμήθεια, μεσιτεία κ.λπ. κι ακόμα 1% για χρεολύσιο μιας χρονιάς και 2% πάνω στους τόκους. Έτσι απόμειναν 816.000 λίρες που μόνο η Eλλάδα δεν τις πήρε όλες, αφού τη διαχείριση του δανείου οι άγγλοι τραπεζίτες, παραγκωνίζοντας τους έλληνες εκπροσώπους, την ανέθεσαν σ’έναν απόστρατο συνταγματάρχη του γαλλικού ιππικού κ. Λαλεμαν. Ο οποίος διέθησε 212.000λίρες για την αναχρηματοδότηση του πρώτου δανείου. Ενοικίασε Άγγλους ναυάρχους, για να μας δώσουν τα φώτα τους στη ναυτική τους τέχνη, εκ των οποίων ο Kόχραν πήρε μπροστάντζα μόνο 87.000 λίρες. Επειδη όμως, ναύαρχοι χωρίς καράβια δε γίνεται, ο διαχειριστής του δανείου έστειλε στην Αμερική 156.000 στερλίνες για τη ναυπήγηση οκτώ φρεγατών στο ναυπηγικό συναιτερισμό των αδελφών Χάουλαντ και "Leroy, Bayard and Co" της Νέας Υόρκης, που είχε συγγενικές σχέσεις με έναν από των Άγγλων τραπεζιτών-δανειστών. Και διευθυντής του ήταν ο πρόεδρος του φιλελληνικού κομιτάτου στην Νέα Υορκη, Ουίλιαμ Μπάγιαρντ. Από αυτές μόνο η μία η «Ελλάς» ήλθε στην Ελδάδα, ενώ μια άλλη η " Χόουπ" πουλήθηκε στο αμερικανικό κογκρέσο για να χρηματοδοτηθεί η πρώτη, που η αξία της έφτασε στις 750.000 δολ. Επίσης άφησε 160.000 στην Αγγλία για την κατασκευή έξι ατμοκινήτων πλοίων, από τα οποία μόνο τρία έφθασαν στην Ελλάδα η «Καρτερία», η «Επιχείρηση» και ο «Ερμής». Τελικά, στην Ελλάδα έφθασε μόνο το ποσό των 230.000 λιρων, δηλαδή λιγότερο από εκείνο που έλαβε κατά το πρώτο δάνειο, και ας ήταν σε υπερδιπλάσιο ύψος. Aπό τα δύο αυτά αγγλικά δάνεια της «Aνεξαρτησίας», η Eλλάδα χρώσταγε 2.800.000 λίρες με 5% τόκο και ας πήρε μόνον 540.000 στερλίνες για τις ανάγκες της επανάστασης, που ήτο ο στόχος των 2.800.000 λιρών. Πράγμα που σημαίνει πως ο τόκος έφτασε το 26%, με το πιό επαχθές μέτρο αποπληρωμής την υποθήκευση της απελευθερωμένης «εθνικής γής», η οποία περνούσε κατευθείαν από τα χέρια των Τούρκων στα χέρια των Άγγλων. Το 1827 ο Κυβερνήτης, που εξέλεξε για μια επταετία η Γ'Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας τον κ. Ιωάννη Καποδίστρια, διόρισε επιτροπή για τον έλεγχο των δανείων της «ανεξαρτησίας». Αυτή η επιτροπή διαπίστωσε πως τα χρέη προς τους τοκογλύφους Άγγλους υπερβαίνουν τα οικονομικά διαθέσιμα. Έτσι ο Καποδίστριας λόγω της ισχνής οικονομικής κατάστασης του κράτους επιχείρησε να συνάψει δάνειο με τράπεζες του εξωτερικού. Η προσπάθειά του δεν ευόδωσε λόγω των αντιδράσεων της Αγγλίας, επειδή θεωρούσε τον Καποδίστρια άνθρωπο της Ρωσίας. Για να λειτουργήσει το Κράτος του εξαναγκάστηκε να εκδώσει τα πρώτα ελληνικά νομίσματα «Φοίνικας», με αντίκρισμα την δική του περιουσία, αξίας 50.000 γαλικών φράγγων, και την βοήθεια των 3.700.000 γαλ. φράγγων του Τσάρου της Ρωσίας Αλεξάνδρου Α΄. Δυστυχώς δεν το κατόρθωσε και έτσι η ελληνική διοίκηση οδηγείθηκε στην πτώχευση. Η οποία προετοίμασε το έδαφος και οδήγησε στις 27Σεπτεμβρίου 1831 τον πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδος τον Καποδίστρια σε δολοφονική επίθεση από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομηχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο. Έτσι πήρε σάρκα και οστά η απειλή που του έκανε το 1814, στό Συνέδριο της Βιένης των Μεγάλων Δυνάμεων Αγγλίας, Πρωσίας, Αυστρίας,Ρωσίας και της ηττημένης Γαλλίας, ο Μέττερνιχ λέγοντας: «Κύριε Κόμη! Η Ευρώπη δεν γνωρίζει Έλληνας, γνωρίζει την Οθωμανικήν Αυτοκρατορίαν υπό της οποίας την εξουσίαν είναι οι κατοικούντες σ΄ αυτήν Έλληνες. Δια τούτο φαίνεται, Κύριε Κόμη, υποστήριξες τόσον, και άφησες εκτός Συνδέσμου της Ιεράς Συμμαχίας, το απέραντον Οθωμανικόν Κράτος, αλλά δεν θα επιτύχεις τις ελπίδες σου περί τούτων». Αφού λοιπόν, η Ιερά Συμμαχία του Μέττερνιχ καθάρισε τον Πρόεδρο της νεο-Ελληνικής Δημοκρατίας (που ήταν η δεύτερη μετά των ΗΠΑ αβασίλευτη Δημοκρατία σε όλον το κόσμο), οι προστάτηδες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) ψάχνουν για βασιλιά, ώστε να μη μείνη αβασίλευτη η Δημοκρατία της ελευθερωμένης Ελλάδος. Χωρίς καν να ρωτήσουν τον ελληνικό λάο αποφασίζουν και φέρνουν στην Ελλάδα για Βασιλιά τον δευτερότοκο γιό του Βασιλιά της Βααυαρίας Λουδοβίκου Α΄ τον Πρίγκιπα Όθωνα. Έτσι στις 25 /1/1833, σε ηλικία 17 ετών, ο Όθωνας αποβιβάστηκε στοΝαύπλιο, από τη βρετανική φρεγάτα «Μαδαγασκάρη», συνοδευόμενος από τριμελή Αντιβασιλεία Βαυαρών και 3.850 στρατιώτες του βαυαρικού τακτικού στρατού. Και παραμελόντας το άρθρο 246 της Ε΄ Εθνοσυνέλευσης, που όριζε ότι «ο ηγεμών δεν ημπορεί να τάξη κανένα φόρον, δασμόν, ή δόσιμον ή είσπραξιν οποιανδήποτε ή δάνειον να κάμη, χωρίς νόμους ή ψηφίσματος συζητηθέντος και παραδεχθέντος υπό του νομοθετικού σώματος», ανέλαβαν την υποχρέωση να εγγυηθούν ένα δάνειο που δεν θα ξεπερνούσε τα 60.000.000 και θα δινόταν σε τρεις δόσεις από 20 εκατομμύρια φράγκα. Η δε καθεμιά δύναμη εγγυότανε την πληρωμή του 1/3 από το ετήσιο χρεολύσιο και τόκους. Κάτι που σήμανε την οικονομική και πολιτική υποδούλωση της Ελλάδος σε δαύτους, διότι υποχρέωναν την Πατρίδα μας να διαρρυθμίσει με τέτοιους τρόπους τις πρώτες πρόσοδες του ελληνικού Κράτους, ώστε τα πραγματικά έσοδα του Δημοσίου Ελληνικού Ταμείου να διατίθονται πριν από όλα για την εξυπερέτηση του δανείου. Επειδή η Ελλάδα είχε γραφτεί στο μαυροπίνακα των χρεοκοπημένων Κρατών, λόγω της πτώχευσης του 1827, η έκδοση του δανείου δεν ήταν δυνατόν να γίνει στη χρηματαγορά του Λονδίνου. Γιαυτό τη μεσιτεία του την ανέλαβε ο οίκος Έιχταλ του Μονάχου. Αυτός όμως την μεταβίβασε στον οίκο του Ισπανοεβραίου χρηματιστή Αγνάδου, ο οποίος ανέθησε την έκδοση στον οίκο Ρότσιλντ στο Παρίσι σε πραγματική τιμή 94%. Από τα 57.000.000 που έπρεπε να πάρουμε πήρε ο Ρότσιλντ 1.500.000 για 2% μισητεία. Οι τοκογλύφοι τραπεζίτες κράτησαν 33.000.000 για προκαταβολικούς τόκους, χρεολύσια και λοιπά έξοδα δανείου. Οι Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) κράτησαν 2,500.000 φράγκα για εξόφληση των δανείων ανεξαρτησίας.Επίσης δόθηκαν 12.500.000 για την εξαγορά από μέρος της Τουρκίας τις ελεύθερες επαρχίες Αττικής, Ευβοίας και Φθιώτιδας. Πήρε η Βαυαρία προκαταβολικά 1.500.000 ως....... (η συνέχια στο επόμενο Θεού θέλοντας και Διευθυντού επιτρέποντας).

Ευχαριστώ. Βασίλης Καρβέλης. 112 jefferson Street. Wood Ridge NJ 07075.