Σε λίγες ημέρες ο ιστορικός οργανισμός της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης μπαίνει σε τροχιά προεκλογικής περιόδου για την ανάδειξη νέας ηγεσίας. Οι ζυμώσεις ήδη έχουν αρχίσει από τώρα. Η επίσημη έναρξη θα δοθεί με τη λήξη της παρελάσεως την επομένη της 18ης Απριλίου του 2010. Θα δούμε πάλι πολλές ανατροπές ως προς τους σχηματισμούς και τους συνδυασμούς που υπόγεια ακόμα αλλά δειλά -δειλά και ιεροκρυφίως έχουν αρχίσει να σχηματίζονται σε εμβρυακούς ακόμα κατάσταση...Ομάδες που αναμένεται να κάνουν την εμφάνιση τους αμέσως από τις πρώτες ημέρες του Μαϊου χωρίς να αποκλείονται και εκπλήξεις. Οι επαφές, επικοινωνίες , τάσεις , προσεγγίσεις νέων προσώπων, έχουν αρχίσει όχι μόνο στα παραδοσιακά στέκια (Neptune, Λευκό Πύργο κτλ) αλλά και σε νέα μέρη... Νέες γιάφκες! Θα δούμε εκπλήξεις που ίσως φέρουν μάλλον απρόσμενες εξελίξεις για τα δεδομένα της μικρής κοινωνίας των 180 περίπου αντιπροσώπων των εγγεγραμμένων συλλόγων- μελών στον οργανισμό. Γιατί ας μη γελιόμαστε τόσοι είναι αυτοί που υποτίθεται αποφασίzουν -μόνοι τους - ότι εκπροσωπούν τον ελληνισμό της Νέας Υόρκης. Πληθυσμός που με μέτριους υπολογισμούς ξεπερνά τους 250.000 Έλληνες ή ελληνικής καταγωγής Αμερικανούς. Νούμερο που σίγουρα στην πραγματικότητα, και αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, δεν αντιπροσωπεύεται με τίποτα και από κανέναν-στον κατ τα' άλλα μεγάλο -κατά τα φαινόμενα -αλλά αναμφισβήτητα ιστορικό οργανισμό της μεγαλύτερης εκτός Ελλάδος, Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης .Ωστόσο δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα του επίσημου απολογισμού, του επιμερισμού και καταλογισμού ευθυνών για την διετία 2008-2010. Απομένουν ακόμα περίπου πέντε μήνες μέχρι την ώρα των εκλογών αλλά η ουσιαστική δουλειά-λόγω και της επερχόμενης παρελάσεως της 18ης Απριλίου (10) - που απομένει είναι περίπου ακόμα 100 ημέρες. Τι μπορεί να γίνει σε αυτό το διάστημα; Πολλά και απρόσμενα! Συνειδητά μετά τις εκατέρωθεν καταγγελίες του περασμένου Ιουνίου από τον συνδυασμό του κ. Ντίνου Ράλλη τον Ιούνιο (09) και τις ανταπαντήσεις της 1ης Ιουλίου (09) από τον συνδυασμό του Δημήτρη Καλαμαρά και για ένα διάστημα έξι μηνών επιλέξαμε να μην ασχοληθούμε δημοσίως με αναφορές, αναλύσεις, παρεμβάσεις και ρεπορτάζ για τα εσωτερικά δρώμενα του ιστορικού οργανισμού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παρακολουθούσαμε τις διαδικασίες και το ρεπορτάζ που ήταν σε εξέλιξη κάθε φορά. Ωστόσο σήμερα επανερχόμαστε, απονέμοντας ένα συμβολικό τίτλο τιμής και αναγνώρισης στον άνθρωπο που κατάφερε να κάνει... τα αυτονόητα πράξη! Γιατί δυστυχώς μέχρι σήμερα πολλά από τα οποία αναλύοντας τους λόγους που απονέμεται αυτός ο τίτλος αρκετοί αναγνώστες μας σε Αμερική, Ελλάδα και όπου υπάρχουν Έλληνες παρακολουθώντας τα γεγονότα και τις εξελίξεις με τα εκτενή ρεπορτάζ μας, θα καταλάβει γιατί για απλά και αυτονόητα πράγματα σήμερα αποδίδεται αυτή η συμβολική τιμή στον άνθρωπο που απλώς κατάφερε να φέρει ισορροπία. Ηρεμία. Διαφάνεια. Καθαρότητα. Νηφαλιότητα. Έλεγχο. Επιστροφή στην ομαλότητα. Ομόνοια. Ενότητα. Στον μεγαλύτερο εκτός Ελλάδος οργανισμό. Την ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης . Οργανισμό τον οποίο οι εκτός ΗΠΑ μάθατε από τα συνεχή ρεπορτάζ μας. Ασχολήθηκε για πρώτη φορά με πολλά και εκτενή ρεπορτάζ ο Ελληνικός Τύπος(ΠΑΡΟΝ, BIG FISH, ΑΠΟΨΗ, ΣΤΟ ΚΑΡΦΙ, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ, ΤΑ ΝΕΑ, PRESS TIME, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ κτλ) έμαθαν όλοι στην Ελλάδα κυρίως πολλά που δεν γνώριζαν για την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ, αλλά και για τις δυστυχώς αρρωστημένες καταστάσεις που επικρατούσαν στο εσωτερικό της Ομογένειας ειδικά από το 20004 και μετά...
Για το Greek American News Agency, και μαζί μας θα συμφωνήσει μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινότητας στην ΝΥ,(και όχι μόνον) αναμφισβήτητα το πρόσωπο της χρονιάς για τα ομογενειακά δρώμενα δικαίως ανακηρύσσεται ο απερχόμενος-και ενδεχομένως επερχόμενος για ακόμα μια θητεία - πρόεδρος Δημήτρης Καλαμαράς. Ο πρώτος αμερικανός δεύτερης γενιάς που αναλαμβάνει τα ηνία του οργανισμού μετά από πορεία 70 ετών όπου κυριαρχούσαν στην ηγεσία αλλά και γενικότερα άνθρωποι της πρώτης γενιάς από το 1938 που ιδρύθηκε μέχρι τον Ιούνιο του 2008 που εξελέγη ο Δημήτρης Καλαμαράς. Γιατί του αποδίδεται τέτοια συμβολικής σημασίας τιμή και αναγνώριση αλλά ιδιαίτερης αξίας, ακριβώς γιατί προέρχεται από ένα ΜΜΕ που δεν χαρίζεται. Δεν γλύφει. Δεν κάνει αναμετάδοση δελτίων Τύπου. Δεν συγκαλύπτει, αλλά αποκαλύπτει και κυρίως γιατί τον ίδιο πρόσωπο όταν χρειάστηκε και οι περιστάσεις το επέβαλαν στάθηκε κριτικά απέναντι του και τον έχει επικρίνει αρκετές φορές; Ιδού η απάντηση και η ανάλυση μας!
Το προφίλ του Δημήτρη Καλαμαρά γενικά δείχνει άνθρωπο που έχει όρεξη και διάθεση για δουλειά αλλά που δυστυχώς δεν έχει ανθρώπους ικανούς δίπλα του τόσους όσους θα έπρεπε. Γιατί τα σημειώνουμε όλα αυτά; Γιατί αυτό που παρατηρήσαμε μέσα σε αυτή την μικρή, απλή, και λιτή έστω χαμηλών προσδοκιών, διοργάνωση είναι η κατάθεση προσωπικής προσφοράς και εργασίας όχι μόνον των μελών του Δ.Σ. τα οποία θα δούμε παρακάτω, αλλά προσωπικά του ιδίου του Δημήτρη Καλαμαρά, ο οποίος ενώ έχει ένα profile politically correct εν τούτοις ξέρει -όπως έχει αποδείξει τα δυο χρόνια της θητείας του ως πρόεδρος, αλλά και μια δεκαετία πριν με την συνεχή αλλά αθόρυβη προσφορά του- αν χρειαστεί να σηκώνει τα μανίκια και να ζώνεται την ποδιά της δουλειάς! Ξέρει να υπηρετεί με χαμόγελο, όχι υποκριτικό μάλιστα όταν προσπαθεί να υποκριθεί και να παρουσιάσει κάτι που δεν είναι και δεν το πιστεύει χάνει πολλά στην «παράσταση».
Ο Δημήτρης Καλαμαράς παρέλαβε προβλήματα, δεν δημιούργησε! Παρέλαβε σκάνδαλα, δεν έφτιαξε νέα σκάνδαλα. Παρέλαβε ατασθαλίες, δεν προξένησε νέες ατασθαλίες. Διαχειρίστηκε προβλήματα, δεν προξένησε νέα ή ακόμα χειρότερα προβλήματα. Παρέλαβε κακοδιοίκηση μιας τραγικής 4αετιας παραδίδει τον οργανισμό σε ηρεμία σε σημείο απραξίας.... Οι επικριτές του θα πουν μα δεν έκανε ουσιαστικό έργο. Δεν έφερε κάθαρση και διαφάνεια που περίμενε ο κόσμος και που ο ίδιος υποσχέθηκε. Το ερώτημα είναι μπορούσε να το κάνει από την στιγμή που άμεσα εμπλεκόμενοι σε σκάνδαλα κάθε είδους ήταν μέλη και του συμβουλίου του δυστυχώς για εκείνον. Θα πείτε τότε, γιατί συνεργάστηκε μαζί τους; Και η απάντηση έρχεται με το ευθύ και πραγματικό ερώτημα, μα υπήρχαν άλλοι να συνεργαστεί, αφού το σύστημα το εκλογικό δεν του επιτρέπει να πάρει δίπλα του αυτούς που θέλει εκείνος; Και αν υπήρχε ο Ηλίας Τσεκερίδης δυστυχώς αποχώρησε και δεν μπήκε στα κοινά αηδιασμένος και απηυδισμένος.
Παρέλαβε μια διαλυμένη ομοσπονδία γεμάτη οικονομικά σκάνδαλα, διακαστήρια, αγωγές, διώξεις δημοσιογράφων, κακοδιοίκηση και κακοδιαχείριση, ατασθαλίες τα οποία απλώς επέλεξε να παραμερίσει, να τα κάνει στην πάντα δηλαδή για να μην συνεχίσει διχασμούς, αλληλοσκοτωμούς, δικαστήρια, αγωγές κτλ. Αλλά παρ' όλα αυτά δεν μπόρεσε να αποφύγει τις εντάσεις, τις διαμάχες και τις αλληλό καταγγελίες. Κατάλοιπα και αυτά του τραγικού παρελθόντος που άφησε πίσω της η μαύρη 4αετια Νικόλαου Διαμαντίδη, Στα μισά της θητείας του ο συνδυασμός του Ντίνου Ράλλη ενώ θα είχε να προσφέρει περισσότερα συμμετέχοντας δυστυχώς αποχώρησε θορυβωδώς αλλά με μηδέν έργο και προσφορά. Ο συνδυασμός τους Ντίνου Ράλλη στο εσωτερικό του είχε άτομα όπως ο Ηλίας Νεοφώτιστος, ο Απόστολος Σκοτίδας, η Ελισάβετ Τζουμάκα, ο Γιώργος Παράλαιμος που αν έμεναν θα μπορούσαν να προσφέρουν έργο. Ο Δημήτρης Καλαμαράς παρέλαβε έναν αναξιόπιστο οργανισμό γεμάτο σκάνδαλα-από την 4αετη μαύρη θητεία Διαμαντίδη- τα οποία έμειναν δυστυχώς ατιμώρητα και ανεξιχνίαστα όπως το μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο του Νικόλαου Διαμαντίδη με το ζήτημα της ασφάλειας το οποίο ήδη αποκαλύψαμε από τις 10 Οκτωβρίου του 2008 αλλά τελικά δεν κατάφερε να φέρει διαφάνεια. Δεν έστειλε ως όφειλε στον εισαγγελέα τους υπαίτιους που καταχράστηκαν χρήματα του απλού ομογενή αλλά επέβαλε ηρεμία. Αφήνει πίσω του μια ήπια θητεία χωρίς μεγάλο και ουσιαστικό έργο, αλλά έκανε σοβαρά βήματα επιστροφής στην σοβαρότητα. Έδωσε σαφή δείγματα αξιοπιστίας και πάνω από όλα κατάφερε να βελτιώσει -κατά το μέτρο του δυνατού γιατί η 4αετια Διαμαντίδη ήταν καταλυτικά καταστροφική για την Ομοσπονδία -την έξωθεν μαρτυρία του οργανισμού. Δια του προσώπου του Δημήτρη Καλαμαρά προέβαλε ένα πρόσωπο του οργανισμού τουλάχιστον διακριτικά σοβαρό. Ο ίδιος ο Δημήτρης Καλαμαράς ως προσωπικότητα ξεχώριζε και ξεχωρίζει, ωστόσο ως σώμα το ΔΣ στο οποίο προΐσταται -με εξαιρέσεις χωλαίνει -. Yπάρχουν πρόσωπα με πολλά μελανά σημεία στο παρελθόν τους, τα οποία αν πράγματι σκέφτονται το μέλλον του οργανισμού αλλά και τον ίδιο τον Δημήτρη Καλαμαρά τον οποίο μύησαν στα κοινά και «εκπαίδευσαν» στις δικές τους-ξεπερασμένες νοοτροπίες και αντιλήψεις-, καλό θα ήταν να αποχωρήσουν διακριτικά από δίπλα του, αν θέλουν να γίνει μια τομή στα δημόσια πράγματα της Ομοσπονδίας Ελλ. Σωματείων Μείζονος ΝΥ. Προς το παρόν είναι παγιδευμένος από αυτά τα «στοιχεία».
Αν κοιτάξει κανείς πίσω στην 4αετια Νικολάου Διαμαντίδη θα απογοητευτεί πλήρως με την εικόνα και τα κατορθώματα του ανδρός... Αντιθέτως η εικόνα που δίνει σήμερα η Ομοσπονδία, μετά από δυο χρόνια είναι αρκετά πιο σοβαρή. Πιο υπεύθυνη. Τουλάχιστον δεν αφήνει σκάνδαλα. Δεν έχουμε καταγγελίες -και αυτή που είχαμε από τον Σκοτίδα αφορούσε την μαύρη θητεία Διαμαντίδη και τα τερτύπια του, καταγγελία που ωστόσο πήρε πίσω λόγω πιέσεων...
Η θητεία Δημήτρη Καλαμαρά ήταν μια μεταβατική περίοδος επιστροφής στην ομαλότητα. Προσπάθησε να επενδύσει στην αξιοπιστία. Την σοβαρότητα και όχι την σοβαροφάνεια. Την διαφάνεια. Την λογοδοσία. Θα μπορούσε να είχε κάνει πολύ περισσότερα. Να ανοίξει, ας πούμε, τις πόρτες πάλι του ΔΣ για τον Τύπο και την ομογένεια δεν το έκανε, όχι γιατί δεν το ήθελε ο ίδιος, αλλά γιατί το επέβαλαν άλλοι λόγω φόβου... ο Ίδιος δεν έχει κάτι που να τον βαρύνει από το παρελθόν του ή την πορεία του στα κοινά. Θα μπορούσε να κάνει πιο τολμηρά βήματα που δεν έκανε. Είχε όμως να αντιπαλέψει νοοτροπίες και αντιλήψεις που δεν αλλάζουν τώρα στα δυσμάς του βίου τους... Θα μπορούσε να κάνει ριζικές αλλαγές και τομές αλλά δεν τις έκανε, γιατί δεν υπήρξε το κατάλληλο έδαφος ακόμα στο εσωτερικό του συνδυασμού του. Για παράδειγμα την παρέλαση του 2008 την έβγαλε με την Ελισάβετ Τζουμάκα που δεν ανήκε στον δικό του συνδυασμό, θέλοντας να περάσει έτσι πολλά μηνύματα που δεν βρήκαν ανταπόκριση... Είναι αλήθεια ότι θα μπορούσε να είχε κάνει πάρα πολλά, αλλά δεν υπάρχει ούτε το κατάλληλο περιβάλλον, ούτε το έμψυχο δυναμικό συνεργατών. Είχε να επιλέξει και να ισορροπήσει μεταξύ των στρατοπέδων Πέτρο Γαλάτουλα (γενικός γραμματέας), το οποίο διαλύθηκε εν τη γεννέσει του, και του στρατοπέδου Ράλλη, το οποίο επίσης ηττήθηκε κατά κράτος με την αποχώρηση του τον Μάιο του 2009. Είναι αλήθεια ότι επί των ημερών του Δ. Καλαμαρά, η ομοσπονδία από τις εντάσεις, τις ύβρεις, τις καταγγελίες και τις αλληλοεξοντώσεις, περάσαμε στην πλήρη απραξία σε σημείο που να χρειαστούν δυο και τρείς συνεδριάσεις της Γενικής Συνέλευσης για να υπάρξει απαρτία έστω 50 ατόμων σε σύνολο 170 περίπου αντιπροσώπων... Σίγουρα υπάρχουν και πολλά μικρά θετικά βήματα που έγιναν, αλλά δεν φάνηκαν στο σύνολο της άθλιας εικόνας που παρουσίαζε ο θεσμός τα προηγούμενα χρόνια. Εικόνα πολύ απλά ξεθάμπωσε, αλλά δεν καθάρισε. Υπήρχε πολύ βρωμιά για να καθαρίσει αμέσως η εικόνα αυτή. Το βέβαιο είναι ότι δεν είχαμε νέα σκάνδαλα. Δεν είχαμε νέες ατασθαλίες. Δεν είχαμε κακοδιαχείριση στα οικονομικά.
Αντιθέτως, υπήρξαν βήματα προς την κατεύθυνση της διαφάνειας. Δηλαδή στο ζήτημα της πολύκροτης υπόθεσης του σκανδάλου της ασφάλειας και των χαμένων 27.000$ υπήρξαν προσφορές και έγινε επιλογή της πιο συμφέρουσας, και όχι με ανάθεση, όπως γινόταν στο παρελθόν. Η ίδια τακτική της επιλογής μέσω προσφορών ακολουθήθηκε και σε άλλες περιπτώσεις όταν στο παρελθόν παραβιαζόταν το καταστατικό διαρκώς από τον κ. Διαμαντίδη, όπως στην περίπτωση της αλλαγής τηλεφωνικής εταιρίας με πρόσχημα τις φθηνές κλήσεις με εταιρία επιλογής την τηλεφωνική εταιρίας ιδιοκτησίας Διαμαντίδη(απλά δεν έχουν ασχοληθεί για να βρουν τα στοιχεία αυτής της κραυγαλέας παρανομίας που εξέθετε τον οργανισμό).Έβγαλαν την Verizon και έβαλαν (εκείνη την περίοδο Διαμαντίδη) εταιρία του Διαμαντίδη, με τελικό κόστος δυσβάσταχτο για την ομοσπονδία. Και άλλα πολλά που έχουν προηγηθεί αυτή την τραγική μαύρη περίοδο της θητείας Διαμαντίδη.
Σήμερα δυο χρόνια μπορούμε να πούμε με κάποιες επιφυλάξεις και ενστάσεις για συγκεκριμένα πρόσωπα που δεν πρέπει να ξανά δουν το κατώφλι των συνεδριάσεων του ΔΣ, ότι ήταν μια ήπια και χαμηλών τόνων θητεία. Ο κ. Δημήτρης Καλαμαράς -στον οποίο πολλές φορές επίσης έχουμε ασκήσει έντονη, αλλά καλόπιστη και καλοπροαίρετη κριτική -και έτσι θα συνεχίσουμε-για την πολιτική ατολμία που έχει επιδείξει σε θέματα μείζονος ηθικής σημασίας για τον οργανισμό- σήμερα έχει δημιουργήσει μια εικόνα αρκετά πιο καθαρή για την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ και τελείως διαφορετική από εκείνη που δημιουργήθηκε μετά το 2002 και εντεύθεν.
Ποιος είναι όμως στην πραγματικότητα ο Δημήτρης Καλαμαράς και γιατί θεωρούμε ότι δικαιωματικά είναι ο άνθρωπος της χρονιάς στα κοινά της Ομογένειας των ΗΠΑ. Πρόκειται για άνθρωπο Σοβαρό. Με ήθος! Έχει ξεχωρίσει στα δέκα και πλέον έτη συμμετοχής του στα κοινά για το ήθος, την τιμιότητα την συνέπεια και την αξιοπρέπεια του. Δούλευε πάντα αθόρυβα και χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς να υποτιμά το έργο που κάθε φορά του ανέθεταν στο ΔΣ που θήτευε. Ποτέ δεν φάνηκε να επιζητεί αυτοπροβολή. Πάντα υπομονετικός αλλά για αρκετά χρόνια πλήρως εξαρτημένος από τους μέντορες του... Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι δεν διστάζει να ελέγξει και ανθρώπους του περιβάλλοντος του. Χρειάζεται όμως πολύ δρόμο μέχρι τον πλήρη απογαλακτισμό του... Συχνά, επειδή δεν γνωρίζει καλά την Ελληνική γλώσσα πέφτει θύμα στρεβλής και σκοπούμενης παραπληροφόρησης καλοθελητών που σπεύδουν να του διαβάσουν τα γραφόμενα(στον Τύπο) και του την στήνουν...
Πολλοί-όσοι μας παρακολουθείτε ανελειπώς- θα αναρωτηθείτε τι έγινε και γιατί αποδίδονται τόσα εύσημα στον άνθρωπο που κατά κύριο λόγο πήρε το ρίσκο και την απόφαση στις 8 Αυγούστου του 2007 να κάνει πίσω στην διοργάνωση του συνεδρίου με θέμα ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ το οποίο οργάνωνε για πρώτη φορά σε τέτοια εμβέλεια κ κλίμακα ο ιστορικός οργανσιμός , για το οποίο νωρίτεραο ίδιος δούλευε και μάλιστα με θέρμη. Η απάντηση είναι απλή και σύνθετη. Το βασικό είναι ότι σήμερα ξέρει ότι τότε έκανε λάθος. Και ηγέτης είναι αυτός που μπορεί να αναγνωρίζει τα λάθη και να αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεων του...
Από την άλλη γνωρίζουν και οι πέτρες του κτηρίου της ομοσπονδίας ότι δεν ήταν δική του απόφαση αλλά επιβεβλημένη επιλογή και προαποφασισμένη από τον Διαμαντίδη και τους συν αυτώ... Σήμερα ξέρει και ο ίδιος ότι η διοργάνωση αυτού του συνεδρίου αυτού αν έφτανε στο τέλος του, ήταν το αντίδοτο του θανάτου και της ευθανασίας που επέβαλε στον οργανισμό ο Διαμαντίδης και οι συν αυτώ με τις πράξεις και τα έργα τους οι οποίοι τελικά που πολέμησαν με νύχια και δόντια την διοργάνωση αυτή... Σε ιδιωτικές συζητήσεις του πολλές φορές τώρα πια αναφέρει-όπως και πλήθος άλλων μελών της ελληνικής κοινότητας στις ΗΠΑ- ότι ήταν η καλύτερη ιδέα και ενέργεια που είχε ποτέ η ομοσπονδία στην ιστορία της αλλά όπως σημειώνει ο ίδιος "έγινε σε λάθος στιγμή και με λάθος ανθρώπους σε λάθος θέσεις..." (σ.σ. εννοώντας κυρίως τα μέλη του ΔΣ που αναμίχτεικαν στην όλη διοργάνωση)
Πρόκειται για άνθρωπο χαμηλών τόνων αλλά διαπιστωμένα τίμιο μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Θέλει απόδειξη ακόμα και για το ένα δολάριο όταν επί Διαμαντίδη έγραφαν σε χαρτοπετσέτες -ναι καλά διαβάσατε- τα χρήματα που εισέπρατταν διάφορα συνεργεία που έκαναν εργασίες και στο δρόμο χάνονταν μικροποσά.... Ο Δημήτρης Καλαμαράς είναι άνθρωπος με ήθος και αξιοπρέπεια σε σημείο που δεν δίστασε, όταν οι περιστάσεις το επέβαλαν, να καταθέσει δημοσίως στην διάθεση της ομογένειας την παραίτηση του, όταν αδίκως σπιλώθηκε και κατασυκοφαντήθηκε. Άνθρωπος χαμηλών τόνων. Ήπιος χαρακτήρας. Διαλλακτικός. Αγαθών προθέσεων -για αυτό και πολλές φορές πέφτει θύμα των καλών προθέσεων των επιτηδείων που τον περιτριγυρίζουν... Με ποιότητα και πολιτικό πολιτισμό. Μπορεί να διαφωνεί ή να πονά με την κριτική που του ασκείται, αλλά ποτέ δεν θα καταφύγει σε αθλιότητες τύπου Διαμαντίδη ο οποίος στις 5 Απρλίου του 2008 δεν δίστασε να καλέσει την αστυνομία να διώξει δια της βίας έλληνα δημοσιογράφο από την Ομοσπονδία, επειδή δεν του άρεσε η κριτική και οι αποκαλύψεις για τα κατορθώματα τον βίο... την δράση... και την εν γένει πολιτεία του εδώ στις ΗΠΑ. Άντεξε στις πιέσεις που του ασκήθηκαν πολλές φορές από τα γνωστά βαρίδια της Ομοσπονδίας και κράτησε ένα επίπεδο...
Επέδειξε πάντοτε-μέχρι σήμερα τουλάχιστον- στις δημόσιες εμφανίσεις του σοβαρότητα και υπευθυνότητα που η ομοσπονδία είχε πολλά χρόνια να δει. Τον επικρίναμε για την πολιτική ατολμία που έδειξε να μην βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο, στέλνοντας τα οικονομικά σκάνδαλα στον εισαγγελέα αλλά το επιχείρημα του εν μέρει λογικό και σε κάποια σημεία αφοπλιστικό. «Προτίμησα την ειρήνη και την αγάπη μεταξύ μας. Να μη κάνουμε άλλο κακό στην ομογένεια. Αρκετά πια με τα δικαστήρια. Αν πάμε στον εισαγγελέα ίσως είναι μεγαλύτερο το κακό που θα γίνει από το καλό που είναι η καθαρότητα, η αλήθεια και η διαφάνεια». Λέει και ξανά λέει στις ιδιωτικές συζητήσεις του όταν του τίθεται το ζήτημα. Σίγουρα η επιτροπή που ορίστηκε να φέρει εις πέρας το έργο της διερεύνησης για το σκάνδαλο Διαμαντίδη με την ασφάλεια και τα 27.000$ προσπάθησε -για την ακρίβεια όλη την δουλειά την έκανε μόνος του ο Διονύσης Πυλαρινός αλλά και αυτός στο τέλος έκανε πίσω υπολογίζοντας το κόστος- αλλά δεν τα κατάφερε να ρίξει φως σε στην θολή ύποπτη και σκοτεινή υπόθεση... Δηλαδή για να καταλάβετε το μέγεθος και την τραγελαφικότητα ο Διαμαντίδης κάθισε στο σκαμνί τον πρώην πρόεδρο Γεώργιο Γεωργόπουλο και τον επίσης πρώην πρόεδρο Απόστολο Τομόπουλο με στημένες κατηγορίες για 200$ που δήθεν χάθηκαν, όταν ο ίδιος και η ίδια επιτροπή που ήλεγξε τα οικονομικά της περιόδου 2002 -2004 απέδιδε ευθύνες στον Διαμαντίδη για εισιτήρια πολλαπλάσιας αξίας που χάθηκαν μυστηριωδώς με τον ίδιο κατηγορούμενο -κατήγορο και εισαγγελέα που αθώωνε τον εαυτό του! Εδιωξε και διέσυρε δυο πρώην προέδρους με ατιμωτικό τρόπο και ο ίδιος όταν πια πάτωσε η κατάσταση και βάλτωσαν όλα και η ομοσπονδία είχε διαλυθεί και ο ελληνισμός στην ΝΥ είχε διχαστεί για μια 4αετια τον Μάιο του 2008 πρότεινε την επαναφορά και αθώωση τους! Και το ακόμα χειρότερο; Σήμερα τον Νικόλαο Διαμαντίδη ακόμα τον κυνηγά και τον βαραίνει η βαριά σκιά του σκανδάλου με τα 27.000 που χάθηκαν δια της ασφάλειας και του ατυχήματος που ποτέ δεν έγινε τον Μάρτιο του 2007! Αυτό ήταν το δυσώδες κλίμα που παρέλαβε ο Δημήτρης Καλαμαράς. Και αυτό όλο το συρφετό είχε να αντιμετωπίσει από σκιές του παρελθόντος που ακόμα περιφέρουν την βαριά σκιά τους στο Σταθάκειο πολιτιστικό κέντρο...
Με πιο απλές και καθαρές κουβέντες Ο Δημήτρης Καλαμαράς μετά από μια διαρκή δεκαετή παρουσία στα κοινά που τον έφερε στην ανάληψη της ευθύνης της προεδρίας της Ομοσπονδίας τον Ιούνιο του 2008 , απέδειξε ότι πρόκειται για υπεύθυνο πολιτικό άνδρα που ελπίζουμε στην νέα θητεία του να φανεί πιο τολμηρός και αποφασιστικός. Αντάξιος της εμπιστοσύνης της ομογένειας. Ο Δημήτρης Καλαμαράς είναι άνδρας πολιτικά τοποθετημένος, συνειδητοποιημένος , με άποψη και παρουσία στο αμερικανικό γίγνεσθαι. Και προ πάντων άνθρωπος καθαρός! Γνήσιος! Τίμιος! Διάφανος σα το γυαλί αλλά πολιτικά ίσως με μειωμένα αντανακλαστικά στις αντιδράσεις του για τα δημόσια τεκταινόμενα και κυρίως ακόμα πολιτικά αδύναμος να απομακρύνει από δίπλα του όλους αυτούς που πολύ εύστοχα ο Γιώργος Κατσίχτης αποκαλεί «κροκόδειλους»!
Το προφίλ του Δ. Καλαμαρά δείχνει και αποδεικνύει-στα δυο χρόνια της θητείας του- ότι πίσω από τον νέο και σοβαρό Αμερικανό επαγγελματία και πετυχημένο δικηγόρο στην ειδικότητα του, υπάρχει ένα πρόσωπο βαθιά πολιτικοποιημένο στην αμερικανική πραγματικότητα αλλά με την νοοτροπία του σύγχρονου Ελληνό Αμερικανού δεύτερης γενιάς. Με σαφή και έντονη την διαφορά αντιλήψεων, προτεραιοτήτων και μαχητικότητας με τον Ελληνό Αμερικανό πρώτης γενιάς. Άνθρωπο που έχει όμως αγωνίες για την καταγωγή και την δική του εθνική ταυτότητα και τον αυτοπροσδιορισμό του μέσα στο μωσαϊκό των εθνοτήτων που καλείται να συνυπάρξει η Ελληνική Κοινότητα στις ΗΠΑ. Ξέρει την σημασία των εθνικών θεμάτων της χώρας καταγωγής του, αλλά πιστεύει ότι ένας Αμερικάνικος οργανισμός όπως Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ πρέπει να γίνει δυνατότερη ισχυρότερη στις ΗΠΑ και όχι στην Ελλάδα, ώστε να μπορεί να πιέζει. Άποψη σωστή αλλά μέχρι σήμερα απραγματοποίητη. Πίσω από το αθώο και πολλές φορές αφελές χαμόγελο του Δημήτρη Καλαμαρά κρύβεται πολύ καλά ένας άνθρωπος έξυπνος που διαθέτει την αφέλεια του Αμερικανού αλλά και την εξυπνάδα της ελληνικής καταγωγής του. Σκέπτεται με την αμερικάνικη αντίληψη αλλά δρα ακόμα με ελληνική νοοτροπία και εκεί είναι που γίνεται το μπέρδεμα.
Είναι άνθρωπος που έχει όρεξη για δουλειά και διάθεση για ουσιαστική προσφορά, αφού μέσα στα ερείπια που παρέλαβε το πρώτο που είχε να αντιμετωπίσει και να ανορθώσει είναι αφενός η αξιοπιστία και η σοβαρότητα του οργανισμού που άφησε πίσω του διαλυμένο ο πολύς κ. Διαμαντίδης και αφετέρου το ηθικό των μελών του οργανισμού! Έδωσε το παρόν παντού όπου και αν προσκλήθηκε χωρίς να κάνει διακρίσεις με στόχο, όχι την αυτοπροβολή, αλλά να ανακτήσει την χαμένη αξιοπιστία του οργανισμού. Είναι ένας άνθρωπος που θέλει να παράξει έργο, εν τούτοις όμως αφενός κατάλοιπα του παρελθόντος(που κρατούν τις καρέκλες προκλητικά) και αφετέρου η μη επαρκής προσφορά ικανού επιτελικού δυναμικού -όπως αποδείχτηκε στην πράξη μετά από δυο έτη από το πολιτικό στελεχιακό δυναμικό του- με αξίες, οράματα και προ πάντων με την ίδια όρεξη για δουλειά. Δυναμικό αντάξιο των προσδοκιών και των σύγχρονων απαιτήσεων της Ελληνικής κοινότητας, που ακόμα δεν έχει και έτσι δεν του δίνει τα εχέγγυα για κάτι καλύτερο. Ωστόσο παρ' όλα αυτά κατάφερε και με κάποια -έστω μικρά βήματα- να παρουσιάσει ένα διαφορετικό πρόσωπο η Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ με παρουσία σε διάφορα κοινά αμερικάνικα προγράμματα για εθνικούς οργανισμούς.
Κατάφερε με μικρά αλλά σίγουρα βήματα να προσεγγίσει κάποιες προσωπικότητες σοβαρές, όπως οι Γιατροί και άλλοι οργανισμοί που δειλά - δειλά κάνουν την εμφάνιση τους στις αίθουσες της ομοσπονδίας. Κατάφερε να συνεννοηθεί και να επιδείξει σοβαρότητα και πάνω από όλα να δείξει ήθος και υπευθυνότητα. Θα μπορούσε να κάνει πολύ περισσότερα σε θέματα διαφάνειας αλλά τουλάχιστον προσπάθησε και κέρδισε δίκαια την εμπιστοσύνη του κόσμου για ακόμα μια θητεία. Θα μπορούσε να είχε κάνει πιο αποφασιστικά βήματα με ριζικές τομές και αλλαγές που θα μείνουν αλλά πάντα υπάρχει χρόνος αρκεί να θέλει και να έχει την πολιτική βούληση. Σημασία έχει ότι έχει ήθος. Δεν λέει ψέματα και δεν αερολογεί. Δείχνει ποιότητα χαρακτήρα, έστω και αν πολλές φορές τον επικρίναμε σε επιμέρους ζητήματα που έδειξε πολιτική ατολμία να πάρει σημαντικές αποφάσεις. Προτίμησε την οδό της συνεννόησης και της καταλλαγής, αλλά δεν υποβίβασε και άλλο το ήδη καταβαραθρωμένο και παντελώς αναξιόπιστο πρόσωπο που έδειχνε προς τα έξω η προηγούμενη διοίκηση( Διαμαντίδη). Θα μπορούσε πράγματι να ρίξει φως στα σκάνδαλα που παρέλαβε αλλά προτίμησε την οδό της «ειρήνης», όμως δεν έλυσε το μεγάλο πρόβλημα της διαφάνειας.
Έβαλε κάποιους στόχους -έστω και μη άμεσα ωφέλιμους στην Ελληνική κοινότητα - όπως η ανέγερση δεύτερου ορόφου για τους συλλόγους που δεν έχουν δικό τους κτήριο, ή ανέγερση ενός μουσείου για τον Έλληνα μετανάστη στην επέκταση κτηρίου που σχεδιάζει. Η επέκταση αυτή θα είχε όμως νόημα και ανταπόκριση μόνον αν επιτέλους η ομοσπονδία άνοιγε διάπλατα τις πόρτες της και με ένα νέο εκλογικό αναλογικό σύστημα που θα έδινε την ευκαιρία να συμμετέχουν στις διαδικασίες εκλογής και ανάδειξης ηγεσίας της ομοσπονδίας κάθε έλληνας άνω των 18, έστω και αν δεν ανήκει σε κάποιο σύλλογο, αρκεί να έχει την δυνατότητα να αποδείξει την καταγωγή του! Σύλλογοι, οι οποίοι αν δεν κλείνουν, φυτοζωούν απλά για την σφραγίδα- Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να γεμίσει ξανά η ομοσπονδία. Αυτή είναι η μοναδική λύση η εκλογή ηγεσίας με συμμετοχική δημοκρατία σε διευρυμένη λαϊκή βάση όλης της ελληνικής κοινότητας της περιφέρειας ευθύνης της Ομοσπονδίας. Μόνο έτσι θα υπάρξουν ανανέωση έμψυχου δυναμικού, νέα και αληθινά ικανά πρόσωπα να προσφέρουν και να δουλέψουν και όχι μετεωρίτες που προσβλέπουν μόνο σε προσωπικά οφέλη, όπως συνέβη και στις τελευταίες εκλογές του 2008 με διάφορους διάττοντες αστέρες.. .. Αυτή και μόνον η διαδικασία είναι που θα ανανεώσει το έμψυχο δυναμικό της ομοσπονδίας. Θα αναδείξει νέα πρόσωπα και είναι αυτή η διαδικασία που θα μπορέσει να αποτελματώσει τον οργανισμό αυτόν από την απραξία και το τέλμα που βρίσκεται. Αδιέξοδα στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν. Υπάρχει ακόμα χρόνος και μπορεί να γίνει η αλλαγή που θέλει και επιζητεί εδώ και χρόνια ο απλός ομογενής. Ομογενής, ο οποίος διαμαρτύρεται σιωπηρώς με την αποχή του από τα της Ομοσπονδίας αηδιασμένος και αγανακτισμένος από όσο έχουν προηγηθεί όλα αυτά τα χρόνια..
Για όλους αυτούς τους λόγους αλλά και για πολλά άλλα που στην συνέχεια των ημερών θα δούμε ο Δημήτρης Καλαμαράς είναι ο άνθρωπος της Χρονιάς για το 2009.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: και φυσικά μην περιμένετε να διοργανώσουμε φιέστες και πανηγύρια για να αποδώσουμε αυτόν τον συμβολικό τίτλο ενθάρυνσης, τιμής και σεμνής διάκρισης, αφού ακριβώς δεν αποσκοπούμε πουθενά! ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΕΙ Η ΖΗΤΗΣΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΟΛΑΡΙΟ και γιατί πάντα -ΟΣΟ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ - θα είμαστε πάντα "απέναντι" να κάνουμε έλεγχο με κριτική αντίληψη και πάντα με αγαθή προαίρεση...
